Voor een druk bevaren Linge met mooie jachten
Een stille droom in mijn gedachten
Voor toffe veerboten, klein en groot
Die handig sLINGEren zonder slag of stoot
Voor een fijne tweedaagse en leuk hotel
Met veel kleur en lekker eten
Van uitstel kwam gelukkig geen afstel
Voor de zon en duizend tinten groen
Vriendelijke mensen in het zonneseizoen
Voor gloeiende huid, want de crème vergeten
We hebben dan ook niet stil gezeten
De fietsen rollen dapper door, steeds verderop
Met lieflijke terrasjes als welkome stop
Buren delen heerlijke pralines met ons
Een dankbare glimlach als lief respons
De veerboot brengt ons van Gorinchem naar Woudrichem. Het ingewikkelde digitale betaalsysteem vraagt wat van onze – kostbare- tijd. Manlief laat me liefdevol knoeien. Maar gelukt, we steken droog de Waal over. Daar wacht ter compensatie – man blijft liefdevol- de Pannenkoekenbakker met zicht op het weidse water. Een aanrader, voor zoet en zout.
Na nog een klein overzetje, fietsen we door het open stroomdalgrasland. Een schitterend gebied voor vogels, vreemde en gewone eenden, ooievaars, schapen en donzige lammetjes, luie koeien, vinnige paarden én voor eenzame fietsers…..
Niemand staat open voor de smartphonelens, behalve dit coole exemplaar. Die voelt zich duidelijk veilig bij mij.
In het gezellige Leerdam wandelen we langs de Zuidwal met een inspirerend beschilderd huis. Wat doet een mens zoal op zondagmiddag? Aan jou de keuze….
En hier word je toch instant vrolijk van? Een buurtbewoner roept ons, toffe toeristen 🙂 , binnen voor een kijkje in zijn minstens even toffe huisje.
Daarvoor teken ik direct! Voor het huisje bedoel ik.
Een bezoekje aan de glasblazerij mét gids (klik) mag niet ontbreken. Overal branden ovens en vuurtjes. Geboeid kijken we hoe een eekhoorn wordt getoverd.
Onlangs kreeg een kunstenaar opdracht van het ziekenhuis van Breda om iets leuks te maken, om ondanks veel miserie een glimlach te toveren op het gezicht van de mensen. Hij bedacht een metalen boom die uit het plafond komt, waarin vrolijke kleurrijke dieren huizen. De man maakt het ontwerp, maar van glas blazen heeft hij geen kaas gegeten. Hij zorgt voor de nodige gipsen mallen en vraagt de blazerij om een glazen handje toe te steken.
De oranje haas en blauwe uil wachten al geduldig op groene broertje eekhoorn. Straks gaan ze de boom in en dus voor ons een reden om later richting Breda te rijden.
Wat heb ik geleerd én onthouden : glas bestaat uit 70% zand, 30% kalk en wat soda. Een smeltoven van 1300 graden is nodig om het glas vorm te geven. Glas is heel fexibel, als een grote druppel hangt het aan de blaaspijp. Heel voorzichtig wordt het tot een bel geblazen. Met extra materiaal herhaalt dit stramien zich meerdere keren. Heel zorgvuldig gaat de ‘grote bel’ in de eekhoornmal, die krampachtig sterk wordt dicht gehouden door twee paar vrouwenhanden. Dan verdwijnt het kunstwerk in de oven, die heel geleidelijk van 500 naar 20 graden gaat in anderhalve dag tijd. Het resultaat zie je dus in Breda binnenkort.
Twee mooie dagen om niet snel te vergeten.
We blijven van het fietsen bezeten.
Van Noorderlicht hier geen sprake, maar met de foto van de Canadese zoon kan ik best wel uitpakken. Sorry voor geleend goed.