Binnen is het lekker warm, buiten nat en grijs (voor de verandering….), lichtjes overal rondom zorgen voor kleur in de donkere dagen. Dromen over lente en warme zon zijn nog flink voorbarig, tijd nu om de 13 ‘heilige nachten’ tussen kerst en Driekoningen te doorleven. De jaarlijkse maancyclus (354 dagen) wordt aangevuld met deze stiltedagen tot de jaarlijkse zoncyclus (365 dagen). Dagen die uitnodigen tot bezinning en verdieping, maar ook tot echte gezelligheid in familiekring.
Telkens weer zorgt het voorlezen van nieuwjaarsbrieven op kerstdag (ik besef, te vroeg, maar what’s in a week?) voor prikkende tranen, veilig verborgen achter brillenglazen.
Alsof het gisteren was herinner ik me hoe zorgvuldig tekeningen op het voorblad werden uitgekozen, deze voor oma, deze voor peter, deze…. Om dan binnen de lijntjes en zonder fouten, het puntje van de tong duidelijk zichtbaar voor de controlerende juf met de verlossende inktwisser, zo sierlijk mogelijk de zinnen op het altijd geduldige papier neer te schrijven.
Een ingeslikte vloek hier, een traantje daar.
Vijf op een rij lezen nu voor.
Hij krijgt de slappe lach;
hij kan het eigen geschrift niet altijd ontcijferen maar leest fier;
hij fluistert met de hulp van papa en durft niet op te kijken;
zij zit in het eerste middelbaar en heeft nog snel een eigen briefje gepend;
hij doet niet graag aan optreden, maar deelt vlot en spontaan de lieve wensen mee.
Een knuffel hier, een applausje daar, en dan last but not least cadeautjes uitpakken, een mens zou bijna vermoeden dat dit dé beloning is voor zoveel dapperheid, vijf blije gezichtjes.
Warmte en gezelligheid zijn de grootste troeven op die avond.
Family is where life begins and love never ends.
Ook de mooie woorden op papier van schone dochter, die nu 20 jaar tot onze familie hoort, met bijhorende beloftevolle uitnodiging zorgen voor een slik-momentje. Zij dankbaar, wij dankbaar.
De Antwerpse Zoo werd door een 32-koppige kunstenaarsbemanning in 28 000 uren omgetoverd tot de doldwaze wereld van Alice in Wonderland. Graag dompelen we ons onder in de magische lichttherapie. In zijde en metaal en 18 000 energiezuinige lichtjes ontdekken we het witte konijn, de grijnzende kat, de boze koningin. De traditionele smouteballen (oliebollen?) kunnen uiteraard niet ontbreken, voor elk kind een volle zak, de bollen zijn kwistig groot dit jaar, een oma-handje-helpen dus, warme wijn is overbodig bij deze temperaturen, maar de paraplu is soms wel broodnodig.
Stijn De Paepe is de huisdichter van de krant De Morgen en van het motiverend schrijfsel ‘Wat helpt’, hét gedicht dat in veel vaccinatiecentra een duidelijk zichtbare plaats krijgt. Ik ben een trouwe fan.
Onlangs kreeg hij heel slecht nieuws, dat hij eerlijk en ontroerend verwoordt in ‘Ga weg’ (bij interesse, klik hier , eigenlijk past dit niet echt en echt niet bij mijn laatste 2021-logje, maar het hoort bij hem, hij moést aanhoren en verteren, geen nieuws om blij van te worden).
Graag geef ik mijn lezers zijn eenvoudige wensen mee. Dankbaar dat ik jullie dit jaar nog beter mocht leren kennen.
Ik wens je mooie dagen
Geen gezochte, exclusieve
Gewone, mooie, lichte
Goeie, leuke, warme, lichte.
omabaard 