Perspectief

De foto-uitdaging voor deze week is een beeld in perspectief. Klik.

Inspiratie is niet ver te zoeken, kleindochter hangt bangelijk hoog in de lucht en oma kijkt beneden angstig toe.

In Van Dale lees ik bij kikvors(of kikker-)perspectief ‘perspectief waarbij het oogpunt zich onder het voorwerp bevindt’. Je kijkt als fotograaf tegen het onderwerp op, en of ik opkeek naar de waaghals! En ja, ze geraakt vlot tot boven, maar zelf heb ik mijn biezen gepakt, ik kon het echt niet langer aanzien.

Had kleindochter een camera mee, dan had ze de paniekerige blik van oma op de lens kunnen vast leggen vanuit vogelperspectief. Maar gelukkig voor haarzelf én vooral voor mij hoeft dit maneuver niet door te gaan.

Weetjes.

De regen valt met bakken uit de hemel, het stortregent, de gieter met oneindig veel reuzegaten blijft over de tuin heen plensen, de donder rommelt, het gras wordt nat, te nat, overal ontstaan beekjes. Maar ik zit binnen, achter het veilige computerscherm blijft het fascinerend. Dat is nu.

Toen was toen. Op de middag is het warm, doef. Na een blik op de regenradar, voorspelde de charmante weerman FDB geen code geel?, hebben we nog ruim de tijd voor een fietstocht richting ijshoeve, waar een fris dessert gegarandeerd helpt afkoelen. De witte dame met vanille en bananenborst, warme chocoladesaus en een flinke toef slagroom smaken heerlijk in de open weidevlakte, waar her en der houten tafels verspreid staan.
Veel vroeger dan voorspeld horen we het rommelen, ziet de lucht asgrauw, en besluiten we versneld op te stappen. In ijltempo slagen we er hopelijk in de 15 km droog te overbruggen?
Vertrekkensklaar vallen de eerste dikke druppels en kom ik tot de constatatie dat ik geen jas mee heb….. Dan maar schuilen onder de dichtstbijzijnde parasol.

De wind speelt op, rukt en trekt langs alle fronten, mensen troepen samen onder moeders paraplu. ‘Binnen’ is te veraf. We lachen, er wordt verteld, er is ambiance en positiviteit, ondanks de natte bloezen, zompende schoenen en verwarde haren.

Om de 5 seconden horen we doffe knallen. Wij verwarren met donderslagen, maar de man vertelt dat hier een (anti)hagelkanon schokgolven zendt naar de wolken zodat hagelcellen zich minder vlot kunnen vormen en het fruit gespaard blijft. Zo’n kanon is een peperdure, maar zinvolle investering.
Weer wat wijzer geworden.

Terwijl de gewelddadige natuur rondom onze groep alsmaar actiever uit zijn schelp kruipt en we steeds dichter bij elkaar schuifelen (Corona komt duidelijk op de tweede plaats, geen sprake van anderhalve meter, de parasol moet maar zo klein niet zijn), horen we hoe de boer weet dat het inseminatietijd is voor de koeien, op het meest vruchtbare moment gaan koeien trappelen en moet de boer dringend in actie schieten.
Weer een wijsheid rijker.

Drie volle kwartieren stort de hemel zich genadeloos uit, we bibberen en sidderen op deze zwoele dag, maar gesprekken houden ons warm. De regenradar werkt perfect, nog 10 minuten, nog 5 minuten, nu zou het moeten stoppen, en ja, kurkdroog fietsen we naar huis. Wind en een schraal zonnetje helpen opdrogen.

Kleindochter viert vandaag haar 12e verjaardag (tempus fugit!) in de Blaarmeersen. Zoon heeft een spel ineen gestoken voor 9 meisjes. Het spel werd al drie keer uitgesteld door het slechte weer in mei, een coronadreiging met bijhorende quarantaine, en nu dus weer dat vervroegd thuiskomen….
De meisjes laten het niet aan hun hart komen en genieten ‘en groupe’ een warme douche, kleren gaan de droogkast in, en het spel wordt weer niet echt gespeeld. Ontgoocheling is groot, maar gibberende meiden van 12 vinden het best wel spannend. De sfeer blijft erin.

Cijfer

Ongelooflijk veel getallen zijn in mijn verleden de revue gepasseerd. Getallen bestaan uit cijfers. Ik leerde ermee spelen, gaf het boeiende spel met plezier door, jaren lang.
Imaginair, complex, priem, natuurlijk, decimaal…..

Tegenwoordig beperken de cijfers zich tot jaartallen, tot betalingen, tot Coronapatiënten en vaccins.

Als je er even bij stil staat…. opmerkelijk toch hoe cijfers onze hele dag door bepalen. Simpelweg al de klok.
Tel hoe vaak je een cijfer leest, hoort of uitspreekt. Tip voor vandaag.
Het begint al met het journaal op de radiowekker ‘En dan nu de cijfers’…..

Plus, min, maal, deel, wortel, macht horen (grotendeels) tot een ver verleden. En toch blijven cijfers me fascineren. Ik volg ze graag en vaak.

Op de dijken langs de Schelde, waar cijfers, groen én schaapjes het beeld overheersen.

86 leidt naar Rupelmonde.
97 naar Temse.
74 is het knooppunt, het punt waar twee fietswegen samen knopen.

Nederland is hét fietsland bij uitstek. Wij leerden er een uitgebreid knooppuntennetwerk kennen en waarderen. Maar ere wie ere toekomt! Mijningenieur Hugo Bollen uit België breidde als allereerste in 1990 zijn ingenieus systeem in de doolhof van mijngangen uit naar de natuur in Belgisch Limburg. Mooie plekjes ontdekken én niet hoeven stoppen aan elk kruispunt waren de doelstellingen.
In 1999 werd het systeem overgenomen door Nederland.
Steeds meer landen in Europa nemen nu ook initiatief.

Hier staat een kast vollllllll plannen (manlief lijdt enigszins aan verzamelwoede) en be’cijfer’de routes. Voortdurend ontstaan nieuwe fietspaden, waardoor het netwerk dus in constante beweging is. Ook overzichtsborden staan langs de weg, zo blijft herplannen bij vermoeidheid of nieuwe energie altijd een optie , en is FIETSKNOOP, een heel handige app.

Soms blijkt tot grote ergernis een paaltje verdwenen, gewoon weggepikt…. Zeker aangeven bij het meldpunt. Ze herstellen zo snel mogelijk, de service is geweldig.

Samen met mijn elektrische fiets zijn deze cijferbordjes de mooiste bron van veel genieten, hier en over de grens.

Om dan een geweldig zicht te ontdekken. Het prachtig rode stronkenveld met jonge boompjes. Een walhalla voor insecten.

Stilstaan voor het rode licht is nog altijd een must hier. Vitamine D opslaan met de dalende zon op je gezicht maakt het wachten fijn, om dan met een schok de werkelijkheid in te worden gekatapulteerd. De zon verblindt de automobilist achter mij (zijn uitleg), hij rijdt recht op mijn fiets in, ik rol vooruit, maar kan me rechthouden. De schade valt mee, mijn hart gaat even in overdrive en slaat aan 222 (3 identieke cijfers!) per minuut, dit had erger kunnen aflopen….

Naar de fotochallenge ‘cijfer‘.

Symmetrie

Het onderwerp van de wekelijkse fotochallenge bij Satur9 is symmetrie.

Het gegeven zorgt voor rust op de foto, ook al beweert manlief vaak dat ik a- of on- of niet-symmetrisch denk. Hij heeft gelijk, telkens weer opnieuw ga ik op zoek naar net dat tikkeltje verkeerd, het kleine uitspringertje, dat beetje anders dan verwacht, verhoopt misschien zelfs?

Wie beweert op deze foto dat onrustig trekje te ontdekken, heeft het vierkant (wat een symmetrie in die figuur!) mis. Of er is iets gaande met het bewuste knopje op mijn toestel? Stante pede dien ik klacht in bij Nikon. Er is één en slechts één rode kanoboot op mijn lens, maar hij is er twee waard. Gewoon een trucje van de foor, flink verborgen in mijn apparaat.

Misschien oogt dit beeld eerlijker? Asymmetrische symmetrie want elke baby is uniek. Kleinzoon en zijn vriendinnetje. Ondertussen is kleine zoon al een flink ventje, zonder vriendinnetje.

Het kunstje bij de andere kleinzoon zorgt niet echt voor een zuiver evenbeeld links en rechts, hij was duidelijk niet handig genoeg. Wees mild voor deze jongen, wie beter scoort mag altijd een seintje geven. Enige voorwaarde is géén zitje achter de dikke boom.

Hoewel de kleinzonen hier duidelijk het overwicht hebben, 4 tegen 1, telt kleindochter voor 4, zo herstelt ze vlot het evenwicht en de symmetrie in de weegschaal. Ze steelt hier de show in een vlinder-lentefeest-kleedje. Ook al is ze ondertussen bijna 6 jaar ouder, ze blijft de altijd vrolijke spring-in-’t veld. Free as a butterfly, maar vooral pal op de middenlijn.

Licht

De fotochallenge bij satur9 blijft een uitdaging. Het onderwerp van deze week is LICHT.
Zo enorm belangrijk in het leven.

Licht helpt mij lichter te leven.
Licht voelt als een bom energie.
Licht wijst de weg in de duisternis.
Licht is warm.
Licht maakt vrolijk.

Home

Kies ik voor ‘licht als een veer’?

Of voor dat ….puntje aan het einde van de donkere tunnel?

Of een prachtig rode zonsopgang?

Misschien bliksemschichten die onlangs door te tuin voor spektakel én een foto zorgden?

Wat met de oude Ikealamp die een leuk zomers, rieten hoedje kreeg als symbool van de zomer?

Het zonlicht dat weerkaatst in het glas?

Ik kom er! Glazen in verschillende formaten als plafondverlichting in de zaal. Een stralend feest met kleur!
Uit een ver verleden, want een mens zou tegenwoordig bijna vergeten wat het woord ‘feest’ inhoudt…..

Leuvens genieten

“2021 is een dubbel feestjaar voor Abdij van Park in Leuven. De orde van de norbertijnen bestaat 900 jaar én vanaf mei zijn de belangrijkste historische ruimtes van de abdij weer open voor publiek.”
Amper twee zinnen zijn voldoende om tickets te reserveren.
https://www.visitleuven.be/abdijvanpark

Zonder veel files, fietsen op de auto, komen we vlot op tijd aan.
De abdij is een heel goed bewaarde erfgoedsite en heeft zijn naam niet gestolen, we wandelen tussen de vijvers en veel fris groen.
De expo ‘Als de bliksem’ gidst ons doorheen 900 jaar geschiedenis. Momenteel wonen er nog 5 Norbertijnen. De refter en bibliotheek kregen een grondige restauratie en geven een ontroerend mooi beeld van hoe deze mannen, en ja aanvankelijk ook vrouwen, tot Rome besloot dat dit niet langer kon!, samen woonden volgens de leer van Augustinus. Witheren (genoemd naar hun pij) leven een dagelijks bestaan van bidden en werken.

Samen eten is een belangrijk gebeuren bij de gemeenschap. Waar niet?
Het plafond van de refter is een spektakel op zich. De kalksnijder creëerde in 1679 vele taferelen uit het oude en nieuwe testament. Het laatste avondmaal kan uiteraard niet ontbreken. Decoratieve 3D-figuren springen eruit, vooral opletten en een stijve nek vermijden want je blijft kijken. Er is ontzettend veel te zien.

• 

• 

In het gewelfde plafond van de bibliotheek zijn de taferelen nog virtuozer aangebracht. Gelukkig voorzien ze daar moderne ligzetels voor de toeristen om comfortbal bij de verhalen via oortjes het ‘boven’ te genieten.

De hoevewinkel en het abdijterras zijn hedendaags en bieden een warm welkom. We hebben echter geen tijd voor een terras tussen de bomen, stress!, want een schaduw-tafeltje voor een lekkere aspergelunch in the Lodge wacht.

Na de boeiende hap cultuur volgt de voorbij fietsende natuur als kers op de taart.

Onderweg wordt een whatsapp met beeld doorgestuurd naar de kroost ‘hier was onze eerste ontmoeting’.
Sarcastisch volgt de snelle reactie “zo romantisch”.
Even de korte anekdote uit de doeken doen: in dit saai-grijze fantasieloze gebouw, blok L, gebeurde ‘het’. Manlief zat bovenaan in de aula, achterste rij én flink op tijd voor die allereerste les van het jaar, hij bespiedde stilletjes drie telaatkomers met blossen van schaamte en mompelwoorden in de trend van ‘we vonden de weg niet’, de prof vergaf, man vergat niet en liet op datzelfde moment zijn eerste oogje vallen, ondertussen meer dan 43 jaar geleden…..

Zeg nu zelf, schitterend toch 🙂

Langs de Zoete Waters in Heverlee; het prachtige Meerdaalwoud, het grootste loofbos van Vlaanderen; Pellenberg, waar zuslief in een ver verleden vele maanden lang (nutteloos, dat blijft pijn doen) probeerde te revalideren fietsen we doorheen een schitterend golvend landschap. De witte dame (deze keer zonder pij) nodigt uit op een terras in Wijgmaal, puur verfrissende noodzaak in dit weer. Maar mij hoor je niet klagen, daar is ze dan, eindelijk, de zon met warmte, waar we te lang hebben op gewacht.
Een tweede stop met enkel een paar slokken lauw water volgt op een bankje met zicht op de abdij van Vlierbeek. Abdijen zijn in vandaag…..

De fietsbatterij houdt het ternauwernood vol, hij wordt oud, net als zijn baasje, waarmee niet ik maar de fiets bedoeld wordt! Mijn besluit staat vast, het wordt dringend uitkijken naar een nieuwe moderne versie, de tips van Myriam indachtig, rotatie- én trapkrachtsensor!