Neen, een kunstkenner ben ik niet, maar de nieuwe tentoonstelling in MSK Gent “Van Eyck. Een optische revolutie” kan me wel boeien, de gratis kaarten helpen de eventuele laatste twijfel smelten als sneeuw voor de zon. Want het mag gezegd worden, ze zijn niet goedkoop!, Jan Van Eyck was natuurlijk ook een groooot man.
Met manlief vertrek je altijd goed intijds, deze schrijfster heeft het soms wat lastiger met nog een laatste ditje of een snel datje. Ik weet en besef, mea culpa.
Gelukkig helpt de liefde verdragen.
Twintig minuten later zitten we vast in een – volgens de radio- zware file, een ongeluk op de E 19. Beetje bij heel erg beetje schuiven we op.
Manlief blijft kalm, maar na 42 trouwjaren voel je elkaar woordeloos aan.
Rustig begin ik te tokkelen, de app zal ons uit de nood redden. Maar ook hierin verschillen we, hij vertrouwt enkel op kaarten, ik ben de ‘digitale expert’. Na een half uur stapvoets rijden, geeft wijze Waze de raad om de volgende afslag te nemen, de blauwe lijn zal de weg tonen. Enthousiast geef ik de info door aan man, dé oplossing in zicht. Maar zijn wantrouwen blijft, een mens verandert niet in één seconde.
‘Ik ken deze weg niet’ .
‘Geen probleem, ik zal uitleggen, stel je voor dat de appstem zou missen’.
Hij blijft achterdochtig.
‘Zo’n omweg is geen doen’.
‘Neen toch niet, het gaat maar om een kleine omleiding, parallel aan de autostrade en na het ongeluk komen we er zo weer op, maar kies jij maar’.
Oef, de woorden zijn eruit, er volgt een ijzige stilte…… tot we de afslag bereiken en hij onverwacht toch naar rechts zwenkt. Klassieke disputen ivm het vroegere kaartlezen dwalen door mijn geheugen, ik geef toe, ik ken weinig verschil tussen links en rechts, maar….. een blauwe pijl volgen, lukt me écht wel. Verschiet niet van mijn kunnen!
We begeleiden hem samen, de vrouwelijke Wazestem en ik, langs donkere wegen, schaars verlicht, de mooie (?) boerenbuiten, en plots staan we weer veilig op de autoweg. Langzaam komt het gesprek terug op gang, dat manoeuvre is alvast overwonnen.
Van Eyck maakt veel goed, met dank aan de man.
Stemmig, mooi, de audiofoon brengt ons met klassieke muziek in romantische sferen en een zachte mannenstem vertelt over hoe de schilder vernieuwend was voor zijn tijd, over de vele merkbare details, over de intense kleuren, over dieptewerking, over de 70 verschillende boomsoorten en planten op het Lam Gods, haarfijn weergegeven, waarbij hij “het zicht van God” wil beklemtonen.
Overal staan bankjes, om weg te dromen, te genieten, te leren begrijpen, en bewonderen.
De lange gewaden golven naturel, schaduwen liggen altijd correct tot in de kleinste details. Zijn werken geven een optische revolutie weer.
Het kleine 20-bij-30-cm-pareltje wil ik graag thuis een prominente plaats geven, de wijze man, over de boeken gebogen, in een oud keukentje, waar elk element een bijzonderheid wordt. Het zit veilig achter glas, helaas…..
Met het rijk geïllustreerde boek rijden we huiswaarts. Een mooi aandenken, ons gegeven.
En ja, I love this man.
Who?
The painter and my husband.
