Ooit gaf ik les.
Les in een school.
Een school in Bornem.
Bornem net over de Scheldebrug.
De Scheldebrug met veel fileleed als enige oversteek.
De oversteek naar mijn werkend leven.
Een leven vol studenten en collega’s.
Collega’s waar een toffe band werd mee opgebouwd.
Een band die we blijven meedragen.
Meedragen tot ver over de tijd van rimpels en rollators.
Hopen we. (enkel het meedragen!)
Tijd voor ons jaarlijks WE met de bende van veertien. Zeven collega’s en zeven partners.
Twee jaar geleden…. Contradictio in terminis? Het Coronaspook drong zich ‘even’ op.
Hoog tijd om een lustrum te vieren in de Mariafarm in Zevenbergen. Klik.
B&b, maar wij huren de voormalige boerderij als ideaal vakantiehuis. De voormalige bewoners waren heel gelovig (Maria) én trokken indertijd naar Canada (farm). Vandaar de naam. Een stijlvolle locatie met ruime kamers en eigen thematiek. De weg is iets te druk, de tuin te klein, maar een heerlijk terras en de oergezellige binnenruimte steken ruimschoots de loef af.

Het doet ongelooflijk veel deugd eindelijk terug en groupe te logeren. Taken worden verdeeld, we verzorgen alles zelf, maaltijden zijn (te?) uitbundig, drank én babbels vloeien rijkelijk, tongen komen los, een onbezorgd prettig gevoel zweeft doorheen het goed verluchte huis. Zon en warmte zetten hun beste beentje voor.
Logeren bij de Biesbosch, een beschermd natuur- en grootste zoetwatergetijdengebied van Europa, betekent een fluisterboot varen met ervaren gids. Ze vertelt over de bevers die zich niet laten ontdekken, wijst op de biezen, die niet langer commercieel worden gebruikt, en indrukwekkende rietgorzen. De reuzenbalsemien heeft de vele brandnetels helpen verdringen en vormen een kleurrijk geheel. De boot fluistert in de omgeving van vele zwanen, die zich verzameld hebben. Ook voor de-40-jaar-ervaren gids is het de eerste maal dat ze zo’n grote groep ziet samenscholen. Het antwoord op de (reis?)plannen van deze sierlijke witte bende blijft ze schuldig.

Logeren bij de Biesbosch betekent ook schitterend fietsen. We vertrekken uit Drimmelen, een authentiek dorpje in de voortuin van het Nationaal Park, met een mooie jachthaven en veel gezellige terrasjes, die we uiteraard niet blindelings laten passeren.
Ook Etten-Leur met zijn compacte stadskern is zeker een tussenstop waard.
De uitzonderlijk grote Moeierboom op de markt is een linde-monument, geplant in 1675.
Het moderne hotel ‘Turfschip’ heeft een rijke geschiedenis. In 1590 liet een schipper van daaruit soldaten, verstopt onder het turf, naar Breda varen om zo de stad te veroveren op de Spanjaarden. Deze paard-van-Troje-list ging de geschiedenis in als een groots wapenfeit. Het trotse hotel ligt aan het water en is heel erg de moeite om eens binnen te springen, het industriële karakter komt tot uiting in de gewelfde plafonds en de zichtbare stalen constructies. De ruime foyer is omrand met meerdere kleine zithoekjes, waar verliefde paartjes ongetwijfeld hun gading vinden.
Een eerste fietsband knalt, een tweede volgt, kenners lossen het onverwachte euvel met veel soepelheid op.
Weg kwijt, no problem, het ommetje is de moeite waard.
Zij ging vorig jaar op pensioen, en zorgt voor champagne.
Zij gaat nu op pensioen en verrast met heerlijke hapjes.
Hij mag zich vanaf overmorgen bij de pensionada rekenen en trakteert met een lekker ontbijt.
Zij tovert een kleurrijke frisse fruitsalade.
Ook de tiramisu op eigen wijze smaakt geweldig.
En zo verwennen we elkaar.
De dagen vliegen om, de zoek-even-stop-knop blijft onvindbaar.
Maar het was fijn
Om weer samen te zijn
Op het weids terras
Genieten met een glas
Vriendschap beleven
Tussen hemel en aarde zweven
Plannen maken voor de toekomst
Voor een volgende samenkomst
Topdagen voor geen goud willen missen
Deze tijd vooral niet wissen
Vrijblijvende verbintenissen