Een blik in de verte

Gepubliceerd op door omabaard

We zijn 17 en zitten in het vijfde middelbaar. Fris en jong. Waar is de tijd heen  gevlogen?

Elke klas krijgt de opdracht een activiteit ineen te knutselen waarmee centjes worden verdiend ‘voor de arme landen’. Toen werd ons dat zo verkocht.  Idealistisch als we waren, staken we de koppen bij elkaar, we zouden een fijn én origineel plan bedenken. 17 rollen worden verdeeld.

Er wordt een kleurrijk reclamebord gemaakt.

Kom allen kijken naar onze voorstelling ‘Een blik in de verte’. Inkom 3 Frank .

We brainstormen druk verder. Zuster Hermania, de directrice,  zorgt ervoor dat we een ruimte ter beschikking krijgen, want er zijn veel geïnteresseerden. Zo’n opvoering is spannend. Een grote lap stof wordt opgehangen, straks zal het openschuiven en kan het beginnen. 

We heten iedereen welkom. Het wordt doodstil in de zaal. Zenuwen gieren door de lijven van de jonge actrices. Wij dus. Jongens waren not-done in die tijd. Langzaam gaat het gordijn open en er staat …….. een (conserven)blik in de verte. Het blijft stil en stil en stil. Wij glunderen achter de schermen. Heel langzaam groeit het besef én het verzet in de zaal dat dit het is, een écht blik in de verte.

Waarom worden we achteraf op het matje geroepen bij de directie? We geven toch waar voor hun geld? Hebben we hen iets wijs gemaakt? Neen toch! We zijn fier op onze originele inspiratie, alleen wordt die duidelijk niet geapprecieerd, noch door publiek, noch door het leerkrachtenteam, noch door directie. Waren we lui? Wellicht wel. Is dat ons recht? Zeker! Werden we gestraft? Ja. Sindsdien zet ik mijn blik niet langer in de verte, maar pluk ik het moment.

50 gedachten over “Een blik in de verte”

    1. Ik vond dit eigenlijk niet zo stevig, uiteindelijk deden wij gewoon letterlijk wat mensen figuurlijk hadden begrepen. En na al die jaren vind ik het nog steeds een goede grap, die veel centen in het laatje bracht en ons geld noch energie kostte 😉

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  12. Wat een originele vondst. Jullie hebben het toch maar gedaan! Dat pakt niemand jullie af. Straf uitzitten met 16 anderen klinkt gezellig.

    Like

    Beantwoorden

  16. Ha! Ik zíe de ogen stralen als het idee wordt geopperd. ‘Als we eens…’ ‘Kunnen we dat doen?’ ‘Waarom niet, we geven toch wat we beloven?’ Puberlef. Je moet het een keer gedaan hebben, al is het het maar eens in je leven. Dat jullie gestraft werden is onsportief en onterecht, maar ik begrijp de teleurstelling van de bezoekers dan ook wel weer. Zij moesten al wat zuiniger omspringen met hun tijd. 🙂

    Like

    Beantwoorden

    1. De directie begreep blijkbaar niet dat wij ‘het ideaal’ hadden bedacht. We kregen veel inkomsten zonder uitgaven.
      En de bezoekers kregen onverwacht meer tijd dan ze dachten, want na 5 minuten mochten ze weer opstappen. Het was een zalige tijd! Minder leuk was dat mijn moeder les gaf in mijn school en onze genialiteit ook niet echt kon waarderen😦

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  20. 17…. een eeuwigheid geleden hè… ik werd 17 in een ziekenhuis met een zwarte toekomst voor me… geen tijd die ik over wil doen, die verjaardag en de maanden ervoor en erna al helemaal niet

    Like

    Beantwoorden

  21. Haha. Wat een leuk verhaal. Je moet er maar op komen. Ja. Dat moet vroeger nogal aangekomen zijn, mensen waren dit soort humor niet gewoon. Zalig.

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie