…….zolang mijn humeur niet sneller daalt dan de temperatuur. (Loesje)
Kleinzoon zit ondertussen meer dan drie van de laatste vijf schoolweken thuis. Eerst gaat het virus in volle razernij tekeer en de klas online, klein en groot verdwijnen achter het scherm. Vervolgens wordt hij zelf besmet, en verplicht het negatief bericht van een hoge virale positiviteit hem tot binnenshuis gevangenschap én tot meer schermuren. Eindmeet in zicht, na het WE komt de vrijheid, hij is ondertussen goed naturel geboosterd. Tot het bericht binnenstroomt dat nu ook de meester-kapitein op het schip door ziekte geveld is en opnieuw thuis-school-werk in zicht komt. Vervanging wordt niet gevonden, teveel personeel zit thuis, meer niet dan wel met symptomen.
Eindelijk besloten gisteren grote mannen dat het zo niet verder kan, en komen er met minder quarantaineverplichtingen meer vrijheden. Maar de meester, die zal er niet zijn de komende week.
Ouders worden hopeloos, opa-oma-hulp is vooral geen goed idee in deze situatie, mama en papa leren multi-multi-tasken. Eigen werk wordt gecombineerd met een groot oog(je) op de kleinzoon die lessen volgt en werkjes maakt. Ook de zus en moeder en het gezin van de andere zoon krijgen van hetzelfde laken een broek.
Is ontsnapping nog mogelijk? Ik denk het niet… Niemand is echt ziek.
Als de scholen nog langer online open blijven, zullen de ouders nog eerder dé oplossing vinden dan de wetenschappers. Iets in die trend las ik onlangs in de media.
Op woensdag krijg ook ik bericht dat mijn lesgeefster afwezig zal zijn. Teams zet zijn beste beentje voor, we zitten lekker warm (zonder jas én vooral mondkapje en wagenwijd openstaande ramen) en hebben een drankje en koekje bij de hand om een saai moment gezellig in te vullen. Een toost op het beeldscherm. Het kan slechter toch?
De klassieke donderdag’opdracht’ met lekker koken, huiswerkjes begeleiden, spelletjes spelen en ruzies vermijden, verhaaltjes lezen gaat aan ons voorbij. Ter compensatie krijgen we een grijze natte dag met de jaarlijkse bloedcontrole, de cholesterol zal wel weer in een kramp schieten…, en een eigen fantasie spinazielasagne. Manlief verkent onze stad, naast Gent gaat hij ook hier boeiende gidstochten uitstippelen. De vuurproef komt in ’t zicht. Sint-Niklaas heeft minder te bieden dan de hoofdstad met zijn grootse geschiedenis, maar de vele parels aan Art Deco en Art Nouveau geven de stad een schitterend elan. Voor wie het wil en kan zien…..
Winter grijs en grauw
Weet dat ik niet van je hou
Tintel van de kou