Bij het foto-thema van de week schieten gedachten onmiddellijk richting de oude kast. Zo heb ik maar één exemplaar in huis.
Geen kat vertoonde interesse in dit kleinood bij het leegmaken van het huis van ‘de bomma’.
“Wat een kramakkelig stuk”
“Zij hoort bij het groot vuil”
“Een plaats in je kelder waard?”
Zelf was ik er echter al vele jaren verliefd op, en vurige liefde valt niet te temmen, ik moest en zou er een plaats voor creëren, desnoods op het dak. En als het dan op toveren aankomt, verander ik stante pede in een bezige bij. Die jong spaart krijgt oud geen gebrek.
De kast verhuisde richting hier, ze overleefde het amper dank zij de vele intijds aangebrachte verstevigingen met onzichtbare bouten en schroeven, mits wat schuif- en opruimwerk vulde ze snel de ereplaats in de lege hoek op.
Een kast minstens zo oud als de weg naar Kralingen. Ook de tot op de draad versleten en verschenen gordijntjes worden niet met een moderne look opgefleurd.
Noem het gerust oud met een stevig geurtje pure nostalgie.

Haar blik roept vele herinneringen op aan die lieve, zachte, altijd opgewekte bomma van Brasschaat.
Er was ook een Bomma Ronse. Zij was strenger, minder gul (met snoepjes toch, herinner ik me goed), en durfde al eens boos uit de hoek komen, ondanks onze heilige gezichtjes. Zeg nu zelf….
Zussen, broer en ik gingen vaak logeren in het huis vlak bij de ingang van het park, we moesten enkel maar een brugje oversteken.
In het gezellige 9 m²-kamertje van het grote huis zaten we dan als haringen in een keukenton, rond de hete Leuvense stoof met gietijzeren strijkbout, enorme waterketel voor de afwas en beddenkruiken tegen de donkere en koude nacht.
De veel grotere pronkkamer kreeg zorgvuldig een wekelijkse afstofbeurt, enkel onze neus mochten we – voorzichtig- even om de hoek steken, want oerdegelijke meubelstukken riskeerden voortdurend beschadiging door jong geweld.
Toen het huis werd leeg gehaald, verdween het stevige dure meubilair naar de opkoper, bouten bleken overbodig, en het flut-keukenkastje naar hier.
Oude fotootjes vergelen in gelijklopend tempo met het meubilair.
Ook zij passen perfect bij het thema van vandaag.
Eentje pik ik er hier graag vergroot uit, al is het maar om de keuze voor Satur9 lekker moeilijk te maken.

Voor wie interesse heeft in de Photo Challenge, kijk hier :
Satur9’s 30 Weeks Photo Challenge (10)