Moet kunnen…

De krant lezen en het journaal luisteren, zorgt voor stress. Een grote kluwen aan negatieve berichten overvalt me dan. Vanop alle fronten valt het woord ‘crisis’. De toekomst lijkt een groot zwart gat, waarover niemand zich nog durft uit te spreken. Beelden van verwoeste steden, van zinloos geweld, van mensen in paniek, van grafieken over armoede in stijgende lijn, van jongeren en gezinnen die op straat overnachten, van razernij en onmacht in de vlieghaven in Charleroi stromen mijn geest binnen, tot ze overstromen, letterlijk en figuurlijk.

Maar vandaag schijnt de zon, een lijstje met (te)veel klussen wacht, ik moet dringend orde op zaken stellen in eigen huishouden. Dringend? De dag kleurt zo lichtrijk, we besluiten dus lijstjes achter te laten voor de werkkabouters en de fietsen van stal te halen. Het wordt een heel mooie tocht richting Stekene, over een soms glad bladerdek, langs goudgele en oranje-rode bomen, over het water dat de zon weer-schittert. De jas kan uit, in het bos ruik je herfst. Deze typische geur heeft te maken met het afbraakproces van de bladeren waarbij heerlijke gassen vrij komen. Zelden ervaren dat een afbraak zo’n fijne geur met zich ken meedragen, er worden zelfs parfums naar gemaakt. Weer een weetje en een grote portie vitamine D rijker.

Voor koken is beslist geen tijd vandaag, een hele lekkere hap met Camembert-kroketjes in een warme bosbessensaus zorgt voor de nodige trapenergie in de benen. Het restaurant met zicht op de kleurrijke bomenrij en een ruim gezellig interieur heeft zijn naam niet gestolen. Het Zomerhuis. Reserveren was niet nodig, dachten we. Maar bij het binnenkomen wordt duidelijk dat veel fietsvriendelijke klanten hetzelfde idee hebben. We vinden nog een vrije tafel in de volle zon, meer nog, een tafel voor zes. Plaats zat dus. Maar onze vrienden duiken niet op, ze logeren in het verre Limburg. We houden elkaar dan maar aan den babbel en de omgeving zorgt voor vrolijke inspiratie. Iedereen is welgezind.

Straf, thuisgekomen ligt het papiertje onaangeroerd op de keukentafel. Er kwam geen schot in de klussenlijst. Eigen schuld, dikke bult, bij vertrek hebben we achteloos de sleutel in het slot van de terrasdeur omgedraaid. Het lijstje gaat niet lopen, morgen komt er nog een dag. Weer een echte zomerdag.