De zon straalt, groen ruikt herfstig, opgewekt fiets ik naar de les.
Het is stil en rustig op het fietspad langs de spoorweg, treinen houden zich gedeisd en een groot deel Vlaanderen is in werkmodus.
Dit voelt aan als een pure luxe, ik voel me vrij en vrolijk, vredig en vreugdevol. Vr…..
De groep wordt hecht, er groeit vertrouwen en veel humor, de lesgever verbindt en spreekt boeiend. Met tussendoor een kwinkslag houdt hij ons bij de les.
Is dat niet dé manier om de aandacht vast te houden? Ik dacht het wel 🙂
Er is heerlijke openheid, echte luisterbereidheid en veel plezierige ontspanning bij het oefenen van het startspel.
Hoe fijn
kan leren zijn!
Ons hoofd bevat ‘de denker’ en ‘de observator’.
De denker wil spontaan het grootste deel van ons brein veroveren, er zitten veel automatisme en fijne en minder fijne ervaringen vanuit het verleden in verankerd. Er wordt ons op gewezen dat we als kind de wereld rondom niet altijd correct interpreteren, en met soms foute gedachten en gevoelens verder gaan.
De observator slaapt (te) vaak, hij kijkt enkel, geeft kalmte. Hij richt zijn volle aandacht op de denker en oordeelt, noch veroordeelt. Hij wil groeien, maar we gunnen hem niet altijd zijn kans, we verdrinken te vaak in de denkende (en piekerende) ‘kunst’.
Moderne (en klassieke) meditatie maken het observerende deel groter, waarbij we rustiger worden.
Om info op te slaan uit het KTG (korte termijn geheugen) naar het LTG (lang) is slaap nodig. Zo geven we een betekenis, we leggen verbanden met bestaande kennis en brengen structuren aan.
Hij blijft erop hameren dat het LTG NIET beperkt is.
We maken cellen bij, oefening baart hier echt wel kunst.
Het verhaal van de test met de taxichauffeurs in Londen blijft me bij. De opgelegde verplichting om het volledige stratenplan van de wereldstad in het hoofd te stouwen, bewijst via hersenscans dat ze er duidelijk ‘een bultje bij kregen’.
Heel belangrijk om te onthouden is verbanden leggen. We krijgen oefeningen voorgeschoteld, van getallen, over woorden, naar vreemde woorden in Spaans een Hebreeuws.
We scoren, of scoren niet, niemand wordt ontgoocheld, noch ontmoedigd. Want ‘we begrijpen’ beter.
Welke invloeden spelen een rol bij vergeetachtigheid?
Gezondheid, drukte, aanleg (oh wat hoor ik dat graag!), zelfvertrouwen “Ik heb dat nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” (Pipi Langkous) , emoties, medicatie, alcohol, angst, vermoeidheid, onze ogen en oren ……en er waren er nog veel meer….maar die ben ik ….. vergeten…..
Er volgt een oefening in mindmappen. Ik mag niet mee doen, ik word aangeduid als Chinese vrijwilliger om de lange tekst voor te lezen.
Achteraf krijgt niet de tekst, maar mijn stem een warm applaus. Nog nooit was ik me ervan bewust dat ik ‘een zachte mooie stem heb’, dat ‘ik een radiostem heb’, dat ‘ik dringend verhalen moet inlezen voor blinden’, dat ‘ze uren zou kunnen luisteren naar mijn verhaal’ .
Voel ik hier – heel even- mijn zelfvertrouwen groeien?? En dus mijn geheugen??
Haha…., een nieuwe toekomst vouwt zich voor me open …..
We krijgen huiswerk mee, ik ben -uiteraard- plichtsgetrouw?!
Met een brein overvol van nieuwe info fiets ik de zon tegemoet. Ik mag voeten onder tafel schuiven, manlief heeft voor de student gekookt.
Ik ben ‘van heerlijke dienst’, en mag kinderlijke huiswerkjes begeleiden.
Hij leest na zes weken al wonderlijk goed ‘an, in, ik, uk, oom,kin, …..’, motivatie en ambitie doen hem stralen.
Grote broer schrijft en leest al goed hele zinnen, met en zonder zin.
Hij oefent de maaltafel van twee, ik oefen braaf mee en train dus extra….
omabaard 