Blogmeeting in Antwerpen

“Tijd is zoiets als lucht
en mensen zijn geen wijn
Niemand wordt beter met de jaren
dus klein verklaren
heeft geen zin
Begin bij het begin
en leef dan
net als iedereen
eenvoudig
been voor been”

In grote rode letters staan deze woorden (en nog meerdere zinnen) van Bart Moeyaert op de muur van het Paleis in Antwerpen. Dit gebouw heeft niets met koningen te maken, maar is de vroegere stadsschouwburg. Het is er druk, de exotische markt zorgt voor veel animatie. We houden ons groepje met stadgids goed in het vizier.

‘Wij’ zijn vijf bloggers, die elkaar via het schrijven en lezen leerden kennen en appreciëren. Een samenkomen met drie in het verleden verzoop in de gietende regen. Vandaag, zaterdag is droog, zonnig, treinen zijn intijds, de mooie stad leeft, de groep groeide aan tot vijf, meer nog zes bij de lunch. Nummer zeven speelt chauffeur voor Granny Christa, die nog steeds niet goed mobiel is.

Maar ik loop vooruit op deze heerlijke dag. De zon straalt dus, dat belooft veel goeds en moois en spannends.

Myriam stak veel tijd en energie in de rondleiding, ze nam haar taak ter harte. Wij laten ons op sleeptouw nemen door de prachtige stad, ik ontdek hoekjes waar ik, nochtans een vrij regelmatige bezoeker van de stad, nog nooit kwam. Via de Joodse buurt en veel goud staan we in het stadspark even in dubio, riskeren we een paar rondjes op en af op het skatepleintje? Wijselijk, we zijn allen 60-plus, stappen we verder zonder groots springavontuur, we hebben nog wat kms voor de boeg.

Een opsomming van zoveel pracht moet je hier niet verwachten. Dat laat ik graag over aan Bea, Sabine, Riet en Myriam. Liefst geef ik indrukken weer, momenten én monumenten die me raken.
Zoals dat stille straatje, met zicht op de kathedraal, waar veel energie wordt gestoken in vergroening.
Het Munthofplein met weelderige blauwe regen dat een groot zonnescherm biedt, contradictio in terminis.
De spookjes als witte beschermengelen in de stad. Wie zoekt, die vindt.

Het toneelhuis, het Steen, de Sint-Carolus-Borromeuskerk zijn parels in de stad. In een doodlopend zijstraatje van de Meir, dé grote winkelstraat, bevindt zich het meer dan vierhonderd jaar oude handelshuis, een architecturaal pareltje. Waar door de eeuwen heen saaie effecten werden verhandeld, klinkt nu, vandaag op dit moment, Mahler 4 met Opera ballet van Vlaanderen in een prachtig historisch kader.
Het laat-gothische Vleeshuis in de jawel Vleeshouwersstraat werd opgetrokken met rode baksteen en witte zandsteen, een “streepjes”gebouw. Nu is het een museum met ondertitel ‘klank in de stad’ en toont de evolutie van het Antwerpse muziekleven.
Net om de hoek ontdekken we een rustig dorpje in de stad, met naamplaatje Ruckersplaats. Het goednieuwe plaatje hangt hoog en droog, want in het verleden werd het plaatje met jolige naam door grijpgrage souvenirjagers meegepikt. Geen paniek, het woord “Ruckers” verwijst naar de bekendste klavecimbelbouwers in het Antwerpen van de 16de en 17de eeuw.

We vallen van de ene verbazing in de andere. Dank je Myriam voor deze toffe en leerrijke rondleiding. Uiteraard wordt ook aan de innerlijke mens gedacht. Je moet het maar weten te vinden, dat oergezellige, huiselijke lunchrestaurantje met overheerlijke gerechtjes. Granny en Wim genieten lekker met ons mee.
Het voelt als vanouds, alsof we elkaar al veeeele jaaaren kennen, gesprekken komen vlot op gang. Op naar een volgende blogmeting, wie weet, ooit? Natuurlijk!