“Wat ben ik eigenlijk allemaal aan het doen?”

Overdag op de baan, ’s avonds lekker warm ingeduffeld voor de buis of met een goed boek. Dat is mijn ideale winteravond. Jas aantrekken en ijzige gladde kou trotseren, vraagt om nodige inspanningen.
Maar we hebben tickets, de vorige (nieuwjaars)voorstelling hebben we gemist door onze eigen stomme fout, een ezel stoot zich geen twee keer!, dus nu rapen we alle moed bij elkaar en rijden de donkere nacht in.

MAAR.WAT.EEN.VOORSTELLING!

Johan Petit, een rasechte Antwerpenaar uit Hoboken, is acteur en cabaretier, een drijvende kracht achter het MartHa!tentatief-gezelschap, geboren verteller, heerlijke observator van het dagelijkse leven, melancholisch, filosoof, familieman, humorist, optimist.

Samen met Maya Dhondt aan de piano en Dora Brams op de gitaar maakt hij een intense voorstelling. We krijgen een pakkende inkijk in zijn dagelijkse leven tijdens het Coronajaar 2020, het jaar ook dat zijn moeder het zware verdict longkanker hoort en de familie in ademnood komt.
Maya en Dora zijn twee grote vrouwen.
Letterlijk als ze na de voorstelling Johan omarmen bij de afscheidsbuiging. Figuurlijk bij de intimistische muziek die het verhaal van Johan rustig en prachtig begeleidt.

Het verhaal is filosofisch getint. Het vertelt over hoe je met het ouder worden zelf de ouder van je ouder wordt. En hoe je de mooie momenten moet plukken, “Nu het nog kan“. Meteen ook de titel van de voorstelling, die de lading volledig dekt.

Samen met het publiek bladert hij door zijn dagboek, een dagboek waarin hij lichtheid ‘als van de kleine die door de lucht aan het fietsen was bij ET ‘ geniet, maar ook donkere wolken moet leren aanvaarden bij de zwar(t)e diagnose bij zijn moeder. Er hangt een vlies tussen hem en de wereld rondom. De zorgen worden omgedraaid. Hij draagt nu op zijn beurt zorg voor zijn ouders. Vol liefde mijmert hij terug naar de warme thuis, vroeger en toen hij en zijn zus nog alle aandacht kregen, zomaar gratis voor niks, een ouder zorgt voor het kind tot het keert. Soms volledig onverwacht en veel te snel.
De filosoof in hem wordt wakker met ‘de zomer is aan het sterven, maar vandaag nog niet’. Langzaam groeit het besef dat je het lot en het leven beter kan omarmen, je hebt geen andere keuze, ‘want dood gaat iedereen‘.
En dus ‘Wat ben ik eigenlijk allemaal aan het doen?’

Vooraleer je nu denkt dat het hier om een loodzwaar optreden gaat…..de humor is ge-wèl-dig. Zelf ben ik geen stand-up-comedian-fan. Meer dan wat glimlachjes lukt me niet. Maar dagdagelijkse situaties in een heerlijk humoristische jas kleden is pure kunst. Ik heb vaak en veel luidop gelachen (niet naar mijn gewoonte), nagelachen, genoten én nagenoten. Samen met de hele zaal.
Een schitterende voorstelling.
Wat een talent is Johan Petit, een naam die ik te laat leerde kennen.
Een héél grote aanrader.
Filosofie, dagelijks leven en vooral héél veel fijne humor door elkaar verweven.

En ja, er zijn nog voorstellingen in Lint, Mechelen, Herentals en Antwerpen…..
En neen, ik heb hier geen aandelen in……

Advertentie