Een grijze ZONdag

Ik wil zo vurig graag in hem geloven. Mijn kinderhart bonkt en beukt, de hele nacht lang, hoor ik daar een geluidje? Zal hij ons huisje niet vergeten? Hij kan alles, is dé grote kindervriend. Hij brengt speelgoed, veel speelgoed, een hele tafel vol voor drie zusjes en kleine broer. Hij is heel erg al-wetend. Ik zorg ook voor hem, verzorg zijn paard met wortel en suiker. Heeft paard dan zwarte tanden? Voor ‘het knechtje’ zet ik een lauw biertje klaar. geen idee dat dit helemaal niet smaakt. Het is alleszins verdwenen op zijn verjaardag en ik speel met de zwarte pop, mijn droombaby met kroezelhaartjes en kleertjes die aan en uit kunnen. De grijze dagen schuiven op, ik speel en ontdek met een vrolijke lach, ik speel en ben blij, ik speel mama en schooltje, ik speel dat ik de Sint himself ben en zwart Liesje kijkt toe vanuit haar babystoeltje. Dat was vroeger.

Dit is nu.
Er zitten believers en non-believers in het gezellige zaaltje bij de zoon. Allemaal samen zijn ze met zestien. Zestien nieuwsgierige, blije, bange en afwachtende gezichtjes. Bijhorende ouders houden de nodige spanning erin. Want ‘Hij komt, hij komt, die lieve goede Sint’. 35 stoelen staan in een grote kring rond de troon van de heilige man. Hij is oud en krijgt een ereplaats. Manlief biedt hem een lift aan. Toegekomen op het erf helpen we hem de auto uit, want de lange gewaden maken het er niet eenvoudiger op. Tegen het grote raam staan nieuwsgierige neusjes gedrukt. Onder luid gezang, vals of niet, dat speelt geen rol, helpen we de Sint de vele trappen op. Struikelen zou geen goed idee zijn en veel pijn geven. Statig als een heer stapt hij de ruimte binnen. Je kan een muis horen lopen. Enkel de gouden staf tikt op de houten vloer. De pieten en mieten zijn afwezig, ze zijn ziek, Corona? Dus word ik snel tot knechtje gebombardeerd met een pietenzak vol cadeautjes, want ”er zijn geen stoute kindjes bij’.

Eén voor één komen die kindjes dichterbij, soms bewaren ze spontaan een veilige afstand. Je weet maar nooit met die man in rode cape en vreemde mijter die steeds de verkeerde richting uitzakt. De welige bos witte haren zijn dan toch zijn grote trots. Kleinzoon krijgt een opdracht, hij moet de mijter tegenhouden en slaagt daarin met verve. Soms duwt hij even te hard, wat een stevige “auw” uitlokt. Maar de man is sterk, sintensterk!
Kinderen staan versteld “hoe weet hij dat toch allemaal?”.
De vierjarige weigert de paar stappen dichterbij én het cadeau. Hem is geleerd geen geschenkjes aan te pakken van vreemde mannen.
De zesjarige vertelt enthousiast over haar juf Joke en dat ze ook graag wil geschminkt worden. Hebben wij nu toch niet nét een schminksetje mee. Van toeval gesproken!
Hij is een non-beleaver en vraagt voor welke voetbalploeg de oude man supportert. Een groot gejuich volgt, ze zijn samen Buffalo-fans. Sint stijgt – nog meer – in de achting.
Het kleine ventje friemelt aan zijn truitje. Je ziet een stille angst in de oogjes, maar voor een pakje moet je nu éénmaal dapper zijn. De Sint is ontzettend lief en ontfrutselt hem al snel een brede lach.
Een paar believers stappen vlotjes terug in de rol van non-believer, hij ziet er zo écht en wijs en oud uit….

Plechtig stapt de Sint weg, naar andere wachtende kindjes. De taxi wacht hem weer op, nog een laatste wuifgebaar op het vrolijke ‘Dag Sinterklaasje, daag, daag, daag….”.
De spanning ebt weg, cadeautjes worden ontmanteld of in elkaar geknutseld. Tijd voor de brunch. De tafels worden gezellig geschikt en plots….is het stil…. er wordt met goesting en smaak geknabbeld. De kinderen verdwijnen, ze gaan buiten spelen, koude is voor hen geen hinder en die gloednieuwe voetbal moet uitgetest worden. Wij kunnen bijbabbelen, veel en lang bijbabbelen, heerlijk om met (schoon)broer en (schoon)zus en de volledige nakroost en aanverwanten (op de zieke zoon en Canadezen na) lekker warm samen te zijn.
(On)Verwacht voel ik het pijnlijke oudergemis, ze zouden fier en gelukkig zijn.

De boerderijbeesten hebben ook recht op een lekkere hap, Sint is hen zomaar vergeten, die durft. Zoon trekt erop uit, met een hele schare kinderen in zijn kielzog. De ezels, kippen, konijnen, varkentjes, pony, cavia’s en sorry voor wie ik nog vergeet, krijgen dit keer de maaltijd uit milde kinderhandjes.

Diezelfde avond nog stuur ik een gulle bedanking en een paar herinneringen van een toffe dag naar de hemel. Een snelle reactie over letterlijke en vooral figuurlijke warmte volgt, de heilige man heeft er ook hard van genoten. En belooft….volgend jaar…..kom ik terug….