Klein en dichtbij

is deze week het thema van de fotochallenge bij Satur9.

http://www.zonderdank.be

Even wikken en wegen, het mollige babyhandje dat zich onlangs zo heerlijk strak rond mijn vinger klemde? Of de sneeuwbes waarbij zich heel langzaam prachtig rode blaadjes ontpoppen? De stralende ogen van kleindochter, vol kinderlijke verwachting, bij de start in de gloednieuwe school? Het weggepinkt traantje bij kleinzoon omdat de nieuwe (lieve!) juf en grote speelplaats hem toch wat angst inboezemen.

Ik kies voor het verloren viooltje dat zomaar uit het niets ontstaat, geprengd tussen muur en terras, veel heeft het blijkbaar niet nodig, enkel een piepklein beetje aarde, een portie liefde en elke ochtend onze verrassend opgewekte kreten.

Het straalt en neen, onkruid wieden we vooral niet.

30 gedachten over “Klein en dichtbij

  1. Prachtig Lieve. Ik weet er hier ook eentje. Eigenwijs buiten de tuin, onder de carpoort van een huis. Kleine overlever en inderdaad op Eigen Wijs kiest het haar weg ❤ Dat schept een band met iemand die graag buiten de lijntjes kleurt. ❤

    Geliked door 1 persoon

  2. Oh, mooi! Heerlijk vind ik dat, zo van die hardnekkige plantjes/bloemetjes met het doorzettingsvermogen om in een erg kale omgeving te groeien en bloeien. De natuur is sterk! En mooi 🙂

    Geliked door 1 persoon

  3. En in mijn verbeelding… zie ik langs dat trapje achter dat viooltje een klein kaboutertje op en neer gaan…. om haar bloeiende reuzenviool zo goed mogelijk te verzorgen

    Geliked door 1 persoon

    1. Zo grappig. Toen ik de foto postte ontdekte ik dat ‘trapje’ ook in de muur, heeft iets met verluchting te maken?? Enkel ‘van dichtbij’ zie ik het nu pas, terwijl ons huis al veeele jaren oud is. Nu nog op zoek naar het kaboutertje, past ook bij klein en dichtbij!

      Like

Reacties zijn gesloten.