De aarde lacht in bloemen (Emerson)

In mijn cloud staan een veelvoud aan foto’s van bloemen. De foto-opdracht bij Anne (Klik) is dus vrij eenvoudig. Hoewel ook teveel keuze voor de nodige stress zorgt. Hét nieuwe modewoord, keuzestress.
Terwijl ik hier typ op de laptop kijk ik uit op de tuin vol bloemen, naast me schreeuwen vier paarsblauwe hortensias om aandacht, dolgraag willen ze een plaatsje tussen mijn schrijven in, even verderop zorgt de eenzame zijden roos voor een (ver-)geel(d) kleurtje in de donkere hoek. De fijn-gedroogde lichtroze bloemetjes, ooit levend in een mooi boeket, kregen hier ondertussen ook een vaste ereplaats. Keuze te over, ik wil het Anne dan ook niet te moeilijk maken, en beperk me dus tot twee beelden.

Vijf jaar geleden gaf een lieve vriendin me een zelfgemaakte parel van glas cadeau. Ze is een glas-in-lood-kunstenaar en haar werken schitteren, stralen en verrassen. De prachtige creatie krijgt een plaats aan het raam met uitkijk op de tuin, waar je -als je goed speurt- ook een paar zonnehoedjes op de achtergrond ontdekt. Bloem op bloem, van een Lieve bloem voor een Lieve bloem (dat laatste is er wat over. Shame on me). De kleuren zijn prachtig, dieprood en zacht groen. Zoals de zon de bloemen kleurt, zo kleurt haar kunst mijn living’. (persoonlijke interpretatie van het citaat van Lubbock). Een geschenk om te koesteren.

Vorige maandag was het mooi weer. Je zou het wellicht vergeten, maar zelfs deze zomer telde zowaar een paar zonnige dagen. Wie hier langer leest, weet dat zon en fiets graag een duo vormen. Met een bevriend koppel rijden we op vele mooie plekken langs de Schelde, de Durme, door stille natuurgebieden en groene bossen. De driegangenlunch wordt geserveerd met zicht op de brede stroom in Temse. In de gezellige, moderne, lichtrijke bistro Zaatman is eten een ware streling voor de smaakpapillen. Mijn voorgerecht is er eentje uit de duizend. Ik kies – als enige, ze hebben het geweten….- voor de carpaccio van Sint-Jacobs-vruchten, het bord is een schilderij op zichzelf, de smaken overtreffen dit nog ruimschoots. Smartphones blijven achterwege als we met vrienden op stap zijn, maar dit bordje verdient de ‘eeuwigheid’, zolang WordPress het toelaat.

Radijsjes en groen en witte kruidenkaas zorgen samen met de viooltjes voor een kleurrijk garnituur. Wist je dat alle violen eetbaar zijn? Bij de bloemist worden ze vaak bespoten, eraf blijven is dan de boodschap. Met heel kleine hapjes proef ik de verschillende smaken, dat belooft een langer en intenser genieten. Hoewel viooltjes volledig geurloos zijn, is de smaak vrij pittig. In een ver verleden schreef Hippocrates reeds over de geneeskrachtige werking van deze bloemetjes.
Ze worden gebruikt als natuurlijke aspirine, ze verhelpen spierpijnen (van de lange fietstocht, maak ik mezelf graag wijs), met de glycoside van salicylzuur. De combinatie van lekker en nuttig geeft de doorslag.