Autoworld

Of we iets met auto’s hebben, vraagt de kleinzoon.
Neen ventje, helemaal niet. Met vier wielen en een stuur zijn we tevreden, misschien toch graag comfortabele zetels, en airco als surplus (met die hete zomers tegenwoordig….), en wat ruimte uiteraard. Oh ja, graag automatic om de linkervoet wat extra rust te gunnen. Duidelijk toch dat we geen autofreaks zijn?

De jongens leven momenteel volop in de sjieke-auto-fase. Kleuren, merken, vormen worden volop gekeurd onderweg, ook handig als afleidingsmaneuver bij te lange autoritten en eindeloze vragen  ‘hoeveel minuten nog en we zijn er?’ en ‘duurt het nog lang?’ of ‘ik heb buikpijn’ of ‘oma, hij doet me pijn’ (“Hij” is de broer voor wie stilzitten een echte kwelling is)

Samen komen ze logeren en mogen dus de daginvulling kiezen.
Want opa en oma staan voor alles open! Echt waar? Echt waar!
Veruit op de eerste plaats staat een Ferrari-garage-bezoek, testrit inbegrepen.
Met twee beweeglijke kinderen een aankoop faken in een stijlvolle zaak? Misschien staan oma en opa toch niet echt voor alles open? Sorry jongens, maar….we hebben een alternatief.
Autoworld in het Jubelpark in Brussel. Het duurt geen vijf minuten en we zitten vertrekkensklaar, het duurt amper twee minuten en de eerste vraag ‘wanneer zijn we er?’ valt. We maken hen snel wegwijs in het GPS-bord, nu kunnen ze zelf volgen hoe eindeloos lang de rit nog duurt.

Langs brede lanen bereiken we het doel, en vinden jubelend een plaatsje vlak naast het (Jubel)park. Een prachtig stukje Brussel. Weelderige bloemenperken, heerlijk rustgevend, weidse vergezichten, monumenten en de Triomfboog met 3 gewelven als blikvanger.
Het museum moet geduld hebben, een voetbalveldje met spelende kinderen steekt de ogen uit. Voetbal boven auto (voorlopig). Frans tegen Vlaams, zwart tegen blank, ploegje tegen ploegje, zo ontzettend lief! Vermoeide beentjes (ja ook van stilzitten kan je doodmoe zijn) wordt nieuw leven ingeblazen, deze tussenstop is nodig, brood!nodig!

Het park heeft drie musea, wij ‘kiezen’ dus voor Autoworld.
Hier maak je een vervoer-reis door de tijd, van paardenkoets (in die wereld zou ik best wel winnen wonen!), heel veel oldtimers uit de verzameling Mahy, die rijp-voor-de-schroot-auto’s opblonk tot schitterende parels, over lelijke eendjes en nieuwere exemplaren naar super moderne wagens.
De achtergronden met bijpassende posters zijn vaak fascinerend.
Is dit beeld geen ideale toepassing van de foto-uitdaging van Satur9 ? Converterende Leading Lines leiden je met dieptezicht naar de krachtige triomfboog. Als je de deur opent ben je er zo….
Ook Vespa’s en de motorwereld krijgen een mooie plaats.

Prachtige achtergrond

Dé verrassing van de dag is het sublieme moment dat de FERRARI MONZA SP2  (Wie kent deze beauty nu niet?! Wij dus…) een rit met het nodige lawaai maakt op de esplanade.
‘Oma, er is nog een plaatsje vrij! Mag ik?’
Jammer maar helaas, chauffeur zoekt niet echt gezelschap. Overal staan immense fotocamera’s met geïnteresseerde mannen achter verborgen om deze ongelooflijke kans op de lens te krijgen.
Wel mogen ze even poseren voor mijn GSM-eke, fier als twee gieters.

Tijdelijk mogen ze even op mijn blog.

Voor wie interesse heeft: (zelf snap ik er geen snars van, ik lees dit op facebook)
De Ferrari Monza SP2 zijn samen met de Monza SP1 de voorlopers in een nieuw concept, bekend als ‘ Icona ‘ (Icona), dat in een leitmotief van de meest evocatieve auto ‘ s uit de Ferrari-geschiedenis tikt om een nieuw segment van speciale limited series auto ‘ s te creëren voor cliënten en verzamelaars. Het is de bedoeling om een moderne esthetiek te gebruiken om een tijdloze stijl opnieuw te interpreteren, met technologisch geavanceerde componenten en de hoogst mogelijke prestaties door continue innovatie.

Feit is dat de kinderen hun ogen uitkijken, en oma kijkt geboeid…..naar de glinsterende glans in de oogjes.

Tevreden kindjes, tevreden grootouders en wij zijn weer een ervaring rijker. Mij wordt alvast een Ferrari en opa een Porsche beloofd met de eerste zuur/duur/verdiende centjes later. Ik houd hen aan hun woord. Of toch niet?