Leuvens genieten

“2021 is een dubbel feestjaar voor Abdij van Park in Leuven. De orde van de norbertijnen bestaat 900 jaar én vanaf mei zijn de belangrijkste historische ruimtes van de abdij weer open voor publiek.”
Amper twee zinnen zijn voldoende om tickets te reserveren.
https://www.visitleuven.be/abdijvanpark

Zonder veel files, fietsen op de auto, komen we vlot op tijd aan.
De abdij is een heel goed bewaarde erfgoedsite en heeft zijn naam niet gestolen, we wandelen tussen de vijvers en veel fris groen.
De expo ‘Als de bliksem’ gidst ons doorheen 900 jaar geschiedenis. Momenteel wonen er nog 5 Norbertijnen. De refter en bibliotheek kregen een grondige restauratie en geven een ontroerend mooi beeld van hoe deze mannen, en ja aanvankelijk ook vrouwen, tot Rome besloot dat dit niet langer kon!, samen woonden volgens de leer van Augustinus. Witheren (genoemd naar hun pij) leven een dagelijks bestaan van bidden en werken.

Samen eten is een belangrijk gebeuren bij de gemeenschap. Waar niet?
Het plafond van de refter is een spektakel op zich. De kalksnijder creëerde in 1679 vele taferelen uit het oude en nieuwe testament. Het laatste avondmaal kan uiteraard niet ontbreken. Decoratieve 3D-figuren springen eruit, vooral opletten en een stijve nek vermijden want je blijft kijken. Er is ontzettend veel te zien.

• 

• 

In het gewelfde plafond van de bibliotheek zijn de taferelen nog virtuozer aangebracht. Gelukkig voorzien ze daar moderne ligzetels voor de toeristen om comfortbal bij de verhalen via oortjes het ‘boven’ te genieten.

De hoevewinkel en het abdijterras zijn hedendaags en bieden een warm welkom. We hebben echter geen tijd voor een terras tussen de bomen, stress!, want een schaduw-tafeltje voor een lekkere aspergelunch in the Lodge wacht.

Na de boeiende hap cultuur volgt de voorbij fietsende natuur als kers op de taart.

Onderweg wordt een whatsapp met beeld doorgestuurd naar de kroost ‘hier was onze eerste ontmoeting’.
Sarcastisch volgt de snelle reactie “zo romantisch”.
Even de korte anekdote uit de doeken doen: in dit saai-grijze fantasieloze gebouw, blok L, gebeurde ‘het’. Manlief zat bovenaan in de aula, achterste rij én flink op tijd voor die allereerste les van het jaar, hij bespiedde stilletjes drie telaatkomers met blossen van schaamte en mompelwoorden in de trend van ‘we vonden de weg niet’, de prof vergaf, man vergat niet en liet op datzelfde moment zijn eerste oogje vallen, ondertussen meer dan 43 jaar geleden…..

Zeg nu zelf, schitterend toch 🙂

Langs de Zoete Waters in Heverlee; het prachtige Meerdaalwoud, het grootste loofbos van Vlaanderen; Pellenberg, waar zuslief in een ver verleden vele maanden lang (nutteloos, dat blijft pijn doen) probeerde te revalideren fietsen we doorheen een schitterend golvend landschap. De witte dame (deze keer zonder pij) nodigt uit op een terras in Wijgmaal, puur verfrissende noodzaak in dit weer. Maar mij hoor je niet klagen, daar is ze dan, eindelijk, de zon met warmte, waar we te lang hebben op gewacht.
Een tweede stop met enkel een paar slokken lauw water volgt op een bankje met zicht op de abdij van Vlierbeek. Abdijen zijn in vandaag…..

De fietsbatterij houdt het ternauwernood vol, hij wordt oud, net als zijn baasje, waarmee niet ik maar de fiets bedoeld wordt! Mijn besluit staat vast, het wordt dringend uitkijken naar een nieuwe moderne versie, de tips van Myriam indachtig, rotatie- én trapkrachtsensor!