Op verkenning in de Verbeke Foundation.

“Wat is kunst?
Wat is kunst?
Die blik in haar ogen dat is kunst
Wat is kunst?
Wat is kunst?” (Noordkaap 1992)

De song schiet door mijn hoofd tijdens de wandeling in het bijna 30 hectare groot gebied (met 12 hectare natuur) van de Verbeke Foundation in Kemzeke in de buurt van Hulst.
Het gaat om één van de grootste privé-initiatieven van hedendaagse kunst in Europa.
Op fietsafstand hiervandaan, al heel lang op onze to-do-list, en pas nu voor het eerst heel verrassend ontdekt.

Begin 1990 begonnen Geert en Carla Verbeke-Lens kunst te verzamelen. De nu-gepensioneerde Geert was topman van het transportbedrijf Vegetra, de hele infrastructuur toverde hij in 2005 om tot een kunstsite, waar cultuur, natuur en ecologie elkaar vriendelijk en openhartig de hand reiken.
Tegenwoordig zie je er vooral hedendaagse bio-art, vaak controversieel, omringd met slingerende bospaden en vijvers , waar het heerlijk vertoeven is en elke hoek voor een verrassend effect zorgt. Het terrein wordt aangeboden als platform voor jonge kunstenaars zonder subsidies, die er logeren in speciale ‘residenties’, soms zie je ze aan het werk.

Het geheel oogt ruw, onaf, pretentieloos, beetje slordig, unpolished, en is voortdurend in beweging, net zoals het leven buiten de muren.
“Kunstenaars mogen best vuile handen hebben“, woorden van Verbeke.

Momenteel kan je de wintercollectie bewonderen of ja, verafschuwen…., zoals de immense windmolenwiek, de kudde levensgrote paarden gefabriceerd van afval en klei in gaas, de ‘groene’ kathedraal van Marinus Boezem met vijf jaar oude populieren in steigerwerk dat jarenlang het dak van de Baudelokapel in Gent onderstutte. Na renovatie van de kapel verhuisden steiger en leien dakpannen naar Kemzeke.
Er zijn ontelbaar veel kisten met stoffige flesjes palm opgestapeld , er is de reusachtige koepel, gebouwd met houten balkjes met de grote ronde opening bovenaan waar zon en blauw (niet altijd, we blijven in België) doorheen stralen.

De sculptuur van wilgenbomen groeit voortdurend aan en confronteert de bomen (en onszelf) met hun (ons) eigen materiaal. De 90-jaar oude bomen waren ooit veroordeeld tot vernieling.
“Beckers has given the old-timers a unique opportunity at survival and revival” en nog veel meer re’s.
De bar met gerecycleerd materiaal is sfeervol opgebouwd naast het troebel vijverwater, helaas niets vloeiends te vinden voor onze uitgedroogde kelen.
De échte take-away-bar is wel open, het grote terras zit ons wat te overvol.

De installatie van Koen Vanmechelen (Labiomista avant la lettre) en de Bing of the Ferro Listo van Panamarenko geven herkenning.

Er is zo ontzéttend veel te beleven, vaak grappig en vrolijk, zeker niet altijd mijn smaak, maar de originaliteit maakt het meer dan de moeite waard. Het is er fijn wandelen, kinderen mogen op de buitensculpturen klimmen en klauteren naar hartenlust, beetje jammer van het lawaai van de autostrade in de buurt, maar dan weer heel leuk is het stukje 1-meter brede kunst-autoweg op het domein, inclusief vangrails en verkeersborden op ware grootte.

Het stapelen van stenen -elke Bob de Bouwer kan er zich zalig uitleven- en ander afvalmateriaal werpt me terug naar juli 2020 en de ecokathedraal in het Friese dorp Mildam, die we deze zomer onder fijne begeleiding van Jan een bezoekje brachten. De natuur krijgt ook hier nu tijd en ruimte voor eigen creatief spel.

Om de immense binnenruimte te verkennen zijn de benen te moe en schijnt de zon te fel.
Maar van uitstel komt geen afstel, dat ligt vast.
De grote zandruimte met kunstwerken als speeltuigen gunnen de broodnodige rustpauze.
Een h.e.e.l bijzondere ervaring.
Zoals het past bij dit project, kan je best de route van tevoren downloaden, om niet – net als wij- hopeloos verdwaald te geraken….

Uiteraard klopt mijn smartphone overuren, een kleine selectie toon ik jullie graag.

• 

  Wilgenbomen
  

• 

  Voldoende drank voorradig

• 

  immense koepel

• 

  steigerkathedraal met populieren

• 

  grote ronde schotel met oneindig veel printplaatjes. Vanop afstand leek het de wereld vol huizen, dorpen, landen.

• 

  Kunstig bouwen met stenenoverschotten