Dijken trappen

Heerlijk geïnspireerd door de prachtige fietsblog in de Zak van Zuid-Beveland van Matroos Beek, kiezen ook wij een zon-trap-vrij-dag uit.

Als vurige fans van de ANWB fietsgidsen hebben wij alle acht exemplaren in ons bezit (voor geen geld). De boekjes dekken samen volledig Nederland, elk met ongeveer 30 prachtige (de eerste tegenvaller moeten we nog doen?) fietsroutes via het knooppuntennetwerk.
Wij lijken wel een levende reclame, fietsvrienden kopen ze nu aan, na een route met ‘onze kennis’.

De keuze valt, je weet wel, met dank aan Bea, op de Bloemdijkenroute, die wat kort uitvalt (34 km), we breiden ze dus zelf verder uit tot een mooie 50 km.

Snel een parkeerplaats zoeken in ’s Gravenpolder, vlak aan de kerk, de fiets opwippen en vertrekken onder een stralend blauwe hemel. We hebben er echt zin in.
Doorheen rustige polders en kleine dorpjes vinden we een rust-eet-plekje bij Koek en Leut in Nisse, met een beschermd dorpsgezicht op het groene kerkplein en een prachtig oud centrum. De klokken van het mooie kerkje verwelkomen ons feestelijk.
De oude Vaete, de vroegere dierendrinkplaats, is er nog steeds.
Even heel jammer als een stevige motard de rust komt verstoren, tot de man heel erg sympathiek blijkt te zijn, en we de lawaaierige aankomst best wel willen verdragen. Daar gaat het vooroordeel….

I love Zeeland

De vele dijken zijn stille getuigen van de verovering van de mens in de middeleeuwen op de zee.
Kleurrijke bermen verklaren de naam van deze fietsroute.
In Ellewoutsdijk, in het Zeeuws Ellesdiek, bleven -ondanks het oorlogsgeweld- nog oude woningen over, die het dorpje heel sfeervol maken. De stilte is hoorbaar. We luisteren, staan stil, muisstil, genieten pure rust. Geen kat te bespeuren, op die oude grijze na, die even komt flikfooien, blij met een levende ziel. Waar zijn de meer dan 400 inwoners?!

Buiten het dorpje gaat de weg steil omhoog met een weids uitzicht over de schorren en de Westerschelde als beloning. Terneuzen, Vlissingen en Breskens aan de skyline.

Via Oudelande, Baarland en Hoedekenskerke fietsen we de Brilletjesdijk over. De Welen, in het verleden ontstaan door dijkdoorbraken van de zee, liggen er als brillenglazen rustgevend naast elkaar. Bijzondere vogels kan je er spotten.

Geen Zeeland zonder een terras aan het water. “De Landing’, in het meest Zuidelijk punt van zuid-Beveland, wacht ons gastvrij op met het mooiste tafeltje op de eerste rij (wie even geduld heeft, wordt altijd beloond) en een prachtig uitzicht over de Westerschelde en zijn grote (vooral) MSC gevaarten.
We besluiten tot aan het water te stappen, de golfslag te horen. Vanop ons zitje zagen we hoe andere mensen het ons voordeden. Het lijkt veilig. Dat diezelfde mensen hun schoenen hebben uitgedaan was ons ontglipt. We wagen ons steeds verder, tot we bijna volledig wegzakken in het dikke slib, op kousenvoeten keren we snel onze kar. Schaarse graszoden doen dienst als schoen-oppoets, het mag niet baten, het lukt matig, wat.een.viezigheid!
Schuren over de pedalen helpt ook een beetje.
We vermijden de meewarige blikken in onze richting…..

Langeweegje (wat een mooie dorpsnaam) brengt ons terug naar de auto.
Het dagje zee, groen, polders, veel fruitteelt waar de peren in grote houten kisten zomaar voor het grijpen liggen, wij gedragen ons!, de frisse lucht, benen in voortdurende beweging, schaapjes in alle maten en gewichten, knusse dorpjes en heel veel dijken hebben ons meer dan aangenaam verrast.
Samen met de blog van matroos en de boekjes een échte aanrader.

De grote starters H als klein bewijsje dat ik de nieuwe blogoutfit met vallen en opstaan begin te snappen. En de grote L kreeg ik zomaar, gratis voor niets bij, en krijg ik niet meer weg…..
Om dan te ontdekken dat bij lezen op de smartphone de beide grote letters zelfs compleet verdwijnen…. Begrijpe wie kan.