Vuur en vlam in waterland

En ja, dat het heet was.
En ja, dat we dapper waren.
En neen, dat we hebben opgegeven.
En ja, dat we elke dag  vele kilometers trapten.
En neen, dat we diezelfde kilometers hebben afgeteld.
En ja, dat  airco en koude douches onze heethoofden verfristen.
En ja, dat we het zweet als parels over de rug voelden rollen.

En neen, dat we gevloekt hebben.
En ja, dat zelfs warme thee kan helpen afkoelen.
En neen, dat op ijs-kilootjes extra werd bespaard.
En ja, dat we poëtische plaatjes ontdekten.

Hoorn

Kunstige stokrozen tussen de straatstenen

Marken

 

En ja, dat bomen een zeldzame, welkome afwisseling waren in de prachtige polders van Jisp en Wormer.
En neen, dat de boot naar Marken voor enig verhoopt windje zorgde.
En ja, dat we kunstjes met fiets en benen moesten oefenen over de vele (Holy)slootjes.
En ja, terecht, dat Broek in Waterland het mooiste dorpje van Nederland wordt genoemd, met romantisch geschilderde houten huisjes in pasteltinten en veel groen.
En ja, dat we een bio-ijsje likten in de binnentuin van het Broekerhuis, een prachtig pand vol historie. (klik) 
En neen, dat de vele kleine insecten smaakten, voor mij als vegetariër, en ja, dat ze voor hevige proestbuien zorgden, en de tien-meter spontaan een feit werd.

En ja, dat het lied van Bart Peters bleef nagalmen bij de heerlijke locatie paviljoen strandbad Edam (https://strandbadedam.nl/) , omringd met golven en koelte..

“Toen ik nog boeken las en fietste op de dijk
Dacht ik dat geluk content zijn was en verder geen gezeik

En de meeuwen meeuwden statig de golven golfden naar het strand”

 

Anders kijken ……