Pré moederdag

Elke vorm van  planning ontbreekt vandaag, enkel genieten van zon, groen en de fiets.

Heerlijk wakker worden met Hallelujah van Leonard Cohen! De radio zingt stante pede drie toontjes hoger. De dag start veelbelovend.
Klik.
Die man, ondertussen niet langer onder de levenden, maakt mijn dag.
Live was hij een niet te missen, voor zijn publiek nederig knielende artiest.

We beslissen buiten te eten. Het voelt als zomer. De bel. Onverwacht. Wie daar op dit ‘vroege’ uur?
Super(be)! Een verrassende, lekkere, kleurrijke pré-mama-dag-en-post-papa-verjaardags-verrassing aan de voordeur. Heel dikke knuffel aan de initiatiefnemers, de betalers en de bezorger. Virtueel, we blijven op onze hoede. We smaken de bubbels heel gezellig in onze kleine bubbel.

En zo vult een  niet-geplande agenda zichzelf.
Déjeuner sur l’herbe, weliswaar zonder driehoekscompositie, noch naakt, wegens gebrek aan geschikt model.

Meer dan voldaan (straks kan ik toch nog poseren?!) en met veel overschotten voor de dag van morgen, vertrekken we -traditiegetrouw in de zomerse lente- met de fiets. Alle richtingen  gingen we reeds uit, en toch ontdekten we – soms dichtbij- nog verrassende plekjes.
Bermen vol kleuren groeien en bloeien, de papavers klappen ijverig hun roosjes open,  ijshoeves zijn talrijk aanwezig deze dagen, we hebben er een speurneus voor gekweekt. Coronakilo’s trappen we  uitbundig weg. (of maken we onszelf toch graag wijs)

Reis drie wordt  geannuleerd, de hoop blijft dat de grens naar Nederland in juli open gaat!
Dan hoor je me niet klagen, anders wel? Ja!

Morgen gaat de ‘regel van vier’ in, je mag tot maximum vier mensen toelaten in de bubbel.
Her en der hoor je ‘Hartverscheurende keuze’, komaan mensen, dit is de éérste stap, een overgang naar beter en meer, zolang we ons gedragen. Het is geen muur van Berlijn die wordt opgebouwd!
Elke toegift is een stap vooruit, vooruit in de goede richting, langzaam maar hopelijk zeker, ook een processie van Echternach geeft vooruitzichten.
Zelf houden we het graag nog even op ‘enkel buiten’, met  frisse open lucht als veilig scherm. Het huis ligt er opgeruimd bij, al weken, en niemand zal deze orde ‘verstoren’.

Sofie Wilmès, onze tijdelijke eerste minister, met Australische man en kinderen in een Nederlands sprekende school, gaat voor diversiteit, ‘haar rijkdom van België’.
Ze krijgt opnieuw mijn volle krediet, sinds ze spontaan ‘sorry’ zei voor de misgelopen persconferentie. Oh wat hou ik van  vrouwen (en mannen) die vlot sorry kunnen zeggen en de fout niet elders zoeken. Fouten zijn des menschen.

En de zon, die houden we vandaag nog even vast.