Coronasprokkels 2

Vandaag is anders, we staan op met regen. Regen die welkom is, voor  planten en natuur, ik hoef niet naar buiten, niets moet…., mij hoor je dus niet klagen.

De kinderen genieten een uitgesteld Paasontbijt, oma heeft -met plezier- de plaatselijke horeca gesteund en eet zelf een yoghourtje met verse aardbeien. Win-win-win.

In Friesland staalt de zon, voel ik daar toch wat jaloezie opkomen? Mijn vraag om ze me door te sturen wordt lief bevestigd, in de namiddag bereikt ze mijn stad, dank je Jan!

Elke dag worden mijn spieren, die geregeld opspelen, getraind, op de fiets of met stappen, en neen ik kom niet aan de  10000. Iedere keer een paar meter erbij, het tempo wat opdrijven, maar ik vrees dat de limiet is bereikt?
Is zelf-tevredenheid niet dé beste remedie tegen ontgoocheling?
Petrichor komt me tegemoet, ik snuif ze op, heerlijk, die lekkere dampen die uit de bodem opstijgen na vele dagen droogte, fijne ‘bacteriescheetjes’.
Ter info Wikipedia : Petrichor is de geur die ontstaat wanneer regen op droge grond valt. Het woord komt uit het Oudgrieks: πέτρα (petra) betekent ‘steen’ en ἰχώρ (ichor) is in de Griekse mythologie het bloed van de goden.

De afspraak bij de specialist wordt afgezegd, en dat na vier volle maanden geduld….
Slikken en weer doorgaan. Voor onbestemde tijd, hoe komt dit ooit terug goed? Die dokter is in gewone tijden  al overbevraagd?! Kan ik wachten? Alles moet kunnen…

De telefoon rinkelt, of ik ajb  plasma wil komen geven, er zijn grote tekorten. Heel graag, maar de hemoglobine stond vorige keer te laag, de afspraak wordt toch vast gelegd,  we zien wel ter plaatse of het door kan gaan.

Ik was ervan overtuigd dat hij 100 zou worden…. Hij was een kranige man, een hele lieve man ook, maar net voor zijn 95e mocht hij in de donkerte van de nacht stilletjes gaan. Vandaag zou hij 97 worden, ik ben dankbaar dat hij deze crisis niet hoeft mee te maken, onze bezoekjes waren dé hoogtepunten van de week, en dan je eigen vader moeten melden dat je beter niet meer langs komt….

De  havermoutpannenkoekjes (1 banaan, 3 lepels havermout, beetje melk, 1 eitje mixen, hoe simpel kan bakken zijn) smaken in deze sobere tijden fantastisch.

De miniserie “Unorthodox’, gebaseerd op de autobiografie van Deborah Feldman uit 2012 die wilde uitbreken uit de streng Joodse Satmar-gemeenschap is schitterend vertolkt door mensen uit de eigen gemeenschap, aangrijpend, straalt empathie uit, ondanks het thema van een gearrangeerde huwelijk, de kern van het verhaal. De serie kruipt onder je huid.
Het leven bepaald door veel tradities van eeuwen geleden en sterk gedogmatiseerd beleef je eerst verstikkend, dan bevrijdend. Een echte aanrader!

Corona, ik lees, ik denk, ik voel tegenspraak in de mediaberichten, ik voel angst, ik kan ermee om, ik ben asociaal, gaat dit er terug uit?, ik heb veel vragen, hoor weinig antwoorden, leef mee met mensen die ermee te maken hebben, voel me afgescheiden van de ander, ben blij met de sociale blogwereld, voel me vreemd, kijk de toekomst met spanning tegemoet, geniet ontspannend van een goed boek of mooie film, twijfel, ben gerustgesteld…..

Een logje van de hak op de tak?
Geen aanrader voor een blogbericht, is me altijd wijs gemaakt.
Laat ik het dan maar gewoon op m’n wir-war van gedachten houden.