Normaal waren we nu een weekje op vakantie in Nederlands Limburg, we huurden er een groot huis. Iedereen was welkom, groot en klein. In het nieuwe normaal zitten we thuis elk in ons eigen kot, ver van elkaar verwijderd, we zien kind noch kat.
Ik had het mezelf nooit toegegeven, maar het begint te wennen. De krant wordt niet langer uitgeplozen, manlief beseft dat ik geen details van de dag meer hoef, ik kijk nog enkel naar het avondnieuws en ook ‘de afspraak’ staat op het programma. Bart Schols krijgt van mij een podiumplaats, attent, naturel en zeer deskundig leidt hij elke avond gesprekken rond ‘de ovalen tafel’, hij komt to the point, draait niet rond de pot, dé grote troef van sommige politici.
Net zoals vorig jaar, toen hij open en vrij over zijn psychische problemen en opname sprak. Een man vol empathie, niet gespaard door het leven.
“Niet meer perfect willen zijn, is de grootste bevrijding van mijn leven“, zegt hij.
Uitslapen is geen probleem voor me, nooit geweest, ik ben en blijf een avond-nachtmens. Dan voel ik de stilte, niet dat m’n enige huisgenoot voor drukte zorgt, maar het besef dat half België slaapt, maakt me vaak melancholisch, een gevoel waar ik wel van houd. Me even onderdompelen in de donkere nacht en haar pure rust voelen.
Normaal ben ik een bezige sociale bij, ik kom graag buiten, liefst met vrienden of familie, houd van babbels en drankjes (nu niet negatief gaan denken!) en afspraakjes (idem!).
In het nieuwe normaal ontmoet ik enkel nog de buren over de haag, een eenzame bekende uit de buurt, de postbode zonder nieuws, de dakwerkers in de verte die onafgebroken door gaan, en gelukkig ja, de vele vogels, ze klinken heel druk dit jaar.
Met dit weer staan normaal grote fietsontdekkingen op ons lijstje, een lunchke onderweg, een pannenkoek of ijsje als beloning op een gezellig terras.
In het nieuwe normaal beperken we ons tot kleinere fiets- en wandeltochten.
“We moeten in beweging blijven“, zegt de wetsdokter, alle banken zijn met linten versierd, om te vermijden dat iemand er zou gaan zitten. Dat maakt manlief boos, heel boos, op minister De Crem en zijn nieuwe politiestaat. Er is geen kat te zien, en toch mag en kan een rustpauze in de natuur niet langer. Manlief boos zien, het gebeurt zelden of nooit.
We fietsen in de omgeving, Nederland kunnen we niet meer binnen. De kleine deugniet in mij nodigt uit om toch dat ene stapje op verboden grondgebied te zetten, maar wijze man houdt me tegen, ik volg gedwee….. Dit is het nieuwe normaal, grenzen gaan op slot.
In de bijna lege brievenbus wacht me een leuke verrassing, Eliza heeft mijn beertje ontdekt.
De kinderbeer van de zoon, snoetje wat verrimpeld, scheurtje in de vacht, éénogig, maar oh zo lief. Hij blijft glimlachend achter het raam.
dank je , ik ben zelf erg blij met het resultaat , kan hem nu nog net niet zien
maar als jij zegt dat zij nu oranje straalt neem ik het zo aan 🙂
LikeLike
Het nieuwe normaal…. is voor de mesten van ons nog abnormaal…. of we het ooit normaal gaan vinden is de vraag…
ik wou dat ik ook een beer had 😉 geniet jij dus maar voor 2
LikeGeliked door 1 persoon
Zelf geniet ik niet van de beren hoor😉. Ze wachten op de kindjes buiten die voorbij wandelen op Berenjacht
LikeGeliked door 1 persoon
Weet ik… kan ik niet aan meedoen … Ik heb hier ook nog geen kinderen zien lopen zoeken
LikeGeliked door 1 persoon
ja perfectie loslaten is vrijheid voelen
maar eer je tot dat besef komt moet je meestal eerst crashen
en eer je je dan terug wat mens voelt …
k snap je verlangen er op uit te gaan en af te spreken met vrienden
wat kijk ik daar naar uit, de trein nemen en afspreken
maar het zal nog een lange tijd duren eer we ons echt veilig gaan voelen
wat lief die prent van iemand die je beertje zag zitten
LikeLike
De trein op en ontspannen genieten van een fijne babbel, we hebben dezelfde dromen. Dromen mag, geduld is nodig… en tijd brengt altijd raad.
Jammer dat mensen vaak eerst iets moeten tegen komen om te beseffen dat leven zoveel eenvoudiger kan zijn….
LikeLike
Hier zijn mensen zo dom dat ze nog steeds niet weten hoe groot een afstand van 1,5 meter is. Ik kan ze wel schieten! En niet alleen de jeugd… We houden de moed er maar in. Tweemaal daags kijk ik op mijn nieuwsapp en verder geloof ik het wel. Vannacht droomde ik zelfs over het houden van 1,5 meter afstand. Blijkbaar doet het meer met een mens dan mens zelf doorheeft. Ik ben blij dat ik dagelijks nog een rondje polder met Rosa kan lopen.
Jammer dat je vakantie niet doorging maar dat jullie gezond blijven staat nu op de eerste plaats!
Lieve groet ♥
LikeGeliked door 1 persoon
Zo is het. En zolang we nog buiten kunnen komen met dit weer, lukt het wel. Vooral opletten geblazen, en nog voor lang, verwacht ik.
Houd jullie gezond, ook daar!
LikeLike
Wat wonderlijk dat je niet meer op bankjes mag zitten buiten zeg! Dat snap ik dan weer niet zo goed. En dat is ook best jammer zeg. Ik begin er ook aan te wennen, dat man en kinderen fulltime thuis zijn.
LikeLike
Dat begrijpt geen kat, maar alles wordt hier afgeplakt, alsof mensen niet ‘slim’ genoeg zijn om zelf afstand te bewaren….
LikeLike
Het went aardig. Een mens is flexibel en past zich ondanks alles toch steeds aan. Voordeel is dat de kaartjes weer rond de wereld vliegen. De post is er maar druk mee. Jouw Elize heeft het goed gedaan, een mooie kaart maakt het hart week.
LikeLike
We moeten wel flexibel zijn, anders is het niet leefbaar.
Elize is een wildvreemd kind dat mijn beertje ontdekte achter het raam. In België is de berenactie zodat kindjes gestimuleerd worden tot wandelen en naar beren zoeken achter de ramen, nu ze nergens meer binnen kunnen. Ik vond het wel tof dat ze een reactie achter liet 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ze doen het hier ook. Overal beren voor de ramrn.
Gezellig.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat raar dat je niet meer op een bankje mag gaan zitten. De meeste mensen zijn toch wel zo slim om afstand te houden? Het is wel fijn als je soms even kan gaan zitten.
Ik ben nog niet aan de grens geweest, dus heb de grensafzettingen ook nog niet gezien. Het trekt ook niet zo om daarheen te gaan, maar wij zullen het op onze wandelingen ongetwijfeld ook nog wel tegenkomen.
LikeLike
Met het goede weer eens tot aan de grens fietsen? Het voelt vreemd aan, straten worden zomaar in twee gesplitst…
LikeLike
ha die oma , zelfs wij als kwajongens kwamen in de jaren ’50 en ’60 niet op dat vuurtoren eiland hihi
wel op kamp Zeeburg om goedkope peuken te kopen , maar je moest er voor zwemmen heen en weer , ach wat een tijd , bracht dat tv programma naar boven , al dat zou nu niet meer mogelijk zijn
ja ik ben geboren op de Haarlemmerdijk in Amsterdam , maar groeide op in Adam-Noord , gelukkig
LikeLike
Nagenieten van het verleden, heerlijk Karel!
LikeGeliked door 1 persoon
ja zeker weten , ik had een fijne jeugd daar 🙂
we moeten wat meer thuis blijven en ga je weg dan rustig , nu dat doe ik m’n leven lang al , genieten van de rust en stilte , dus zo’n fietsritjes is heerlijk
LikeGeliked door 1 persoon
Als alles ooit weer normaal is, en je bent dan in ergens in het Limburgse, laat me dan naar je zwaaien :-‘
LikeLike
🙂
LikeLike
Deal! Dan laat ik het weten!
Maar ‘ooit’ ….
LikeLike
Het went. Dat bankjes niet meer beschikbaar zijn is raar. Fijn dat je dan zo’n lieve tekening krijgt.
Nog even volhouden. Liefs Spaarmoeder
LikeLike
We houden vol, soms weegt het zwaar, maar verbondenheid helpt hier.
LikeLike
Dat van die bankjes vind ik toch ook overdreven. Als je afstand behoudt, wat is dan het probleem eigenlijk?
Mijn weekend Maastricht met mijn dochter is ook niet doorgegaan. Jammer.
Vandaag een videofilmpje van mijn moeder ontvangen (mijn zus nam het op). Mijn moeder wenste mij een mooie verjaardag. De camera is ze niet gewoon en ze kreeg zowaar de slappe lach. En manlief en ik dus ook. Heb het al ettelijke keren bekeken. Het hoogtepunt van mijn dag.
De hoogtepunten, de laagten, de gewone dingen, de abnormale dingen… alles is zo veranderd nu.
Hou de moed erin. Het is tijdelijk, alleen weten we niet hoe lang het tijdelijke van deze toestand zal duren.
LikeLike
Genieten samen met en van je moeder, fijn Matroos! Een slappe lach lucht de dagen op, samen met de zon!
En dan mocht ik zonet je fijne verhaaltjes lezen!
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je het gevoel hebt dat het wat begint te wennen. Hoewel we hier meer bewegingsvrijheid hebben dan jullie, ben ik nog niet zo ver dat het gaat wennen. Vandaag heb ik netjes binnen de afgesproken maatregelen een afspraak gehad die me weer wat lucht heeft gegeven. Deze week met mooi weer kom ik wel door, en volgende week zien we wel weer.
Wat een mooi en lief gebaar van Elize.
LikeLike
Het wennen vraagt tijd, én gaat op en af. Hier ook.
Fijn dat je de kans kreeg terug adem te happen, altijd goed in deze Coronatijden. We moeten durven hulp vragen en aanvaarden. Het is zeker niet altijd evident.
Elize is een wildvreemd kind dat mijn beertje ontdekte achter het raam. In België is de berenactie zodat kindjes gestimuleerd worden tot wandelen en naar beren zoeken achter de ramen, nu ze nergens meer binnen kunnen. Ik vond het wel tof dat ze een kleine reactie achter liet 🙂
Die kleine dingetjes tonen verbondenheid en maken blij.
Houd er de moed in Jan!
LikeGeliked door 1 persoon
Die berenactie hebben we hier ook. Dat je een mooie tekening hebt gekregen van een wildvreemd kind, maakt het gebaar natuur des te mooier. ♥
Het zal de rest van het jaar wel een kwestie blijven van het evenwicht proberen te bewaren, af en toe eens struikelen, soms vallen, maar ook elke keer weer opkrabbelen en doorgaan. Moed verloren al verloren. Uiteindelijk komen we er wel doorheen.
LikeLike
En wie weet, sterker?!
Misschien gaan we de kleine dingen dan weer meer waarderen, hoewel ik denk dat jij dat al heel erg doet!
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt, dat laatste heb ik de afgelopen jaren aardig geleerd. Maar bepaalde randvoorwaarden en vrijheden zou ik daar op termijn niet graag voor inleveren.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik merk dat ik opstandig aan het worden ben. Ik heb er genoeg van. Alle aardige dingen worden afgelast of uitgesteld. Ook al zijn het zaken waar ik misschien zelf niet zo’n belangstelling voor heb, ik vind het vervelend dát het er niet is. Het is heerlijk weer en ik ga heus wel wandelen. Daar zit het hem niet in. Ik kan niet meer kiezen, dat is het. Ik wil mijn leven weer zelf kunnen bepalen.
LikeGeliked door 2 people
Heb ik ook. Ik mis mijn oude vrije leven.
LikeGeliked door 2 people
Heel begrijpelijk, Peter. Hier gaat het ook met ups en downs. We zijn de vrijheid zo gewoon, en dan voelt dit alles beangstigend aan.
Het bekijken van dag tot dag helpt me. Ik weiger vooruit te kijken, want dan word ik angstig dat ons nog heel wat discipline te wachten staat.
Maar blijven duren kan dit toch niet?
LikeGeliked door 1 persoon
De nieuwe fietsontdekkingen, de lunches onderweg, de mini vakanties, … dat mis ik ook. Zeker met dit mooie weer. Onze wereld is zo klein geworden. En dat je niet even op een bankje mag zitten, wat een idiote regel. In Antwerpen krijg je er in ieder geval geen boete voor, hoorde ik BDW zeggen.
LikeLike
BDW heeft groooot gelijk! De Crem lijkt zijn tegenpool.
Dat gedoe met lege bankjes op stille plaatsen, geen kat die het begrijpt.
Dit mooie weer doet veel extra missen, maar helpt ook langs de andere kant. Nu met regen leven moet vreselijk zijn.
LikeLike
Perfectie is saai.
En inderdaad, ja, het went. Vreemd genoeg.
Mensen met kinderen die in een huis zonder tuin wonen, krijgen het lastig. Voor hen zijn sommige regels echt onzinnig. Zelfs niet even mogen voetballen op een grasveldje, of even in het gras gaan liggen… het moet toch wel zwaar zijn.
Toch leuk, zo’n mini-verrassing in de brievenbus 🙂
LikeLike
Het went, met ups en downs, maar ik probeer niet vooruit te kijken, dat helpt echt nu.
voor veel mensen is dit alles veel minder draaglijk, ouders met kleine kinderen in kleine ruimtes, ouderen in zorghuizen, eenzame mensen, minder mobiele mensen, in de gevangenissen, in de ziekenhuizen….
LikeLike
Krant koop ik niet, tv heb ik niet. Krantenkoppen flitsen voorbij op ’t pc-tje. ‘k Ga nog elke dag stappen. De (zieke) buren verdienen een hartelijke babbel (over de haag), boodschappen doet iemand anders voor hen. De postbode komt ietsje meer langs, met ‘goed’ nieuws. Even rebels (één stap over de grens!) is leuk !
Schattig, je laatste foto !
Lie(f)s.
LikeLike
Ik heb echt spijt dat ik mijn rebelse aard toch niet heb doorgevoerd. Het was zo uitnodigend en ik wilde graag een fotootje van achter de barrière. Een ‘gedenkfotootje’ voor later, ooit, in betere tijden. Dit is zo abnormaal, of het nieuwe normaal….
Leven zonder TV, heel speciaal in deze tijd, ik bewonder je!
LikeLike
Jà ! Rebel-fotootje, dat lekker niet mocht !
Zo’n 15 jaar reeds zonder tv.
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja ik kom ook in Nederland wel vreemde beslissingen tegen, juist alle plaatsen waar veel ruimt is gingen in het weekend “op slot” het zou natuurlijk beter zijn gelimiteerde aantallen toe te laten juist omdat er daar de ruimte voor is. Het weekend snap ik dan nog maar het park waar ik vorige week zo rustig kon wandelen mocht ik ook vandaag niet in.
Het is inderdaad jammer dat we niet onderweg even ergens kunnen neerstrijken,
LikeLike
Jammer dat jullie die mooie rustige ruimte niet meer binnen kunnen. Er liep geen kat toen jij het fotootje trok?
Veel maatregelen zijn uit voorzorg, voor mensen die er hun laars aan zouden durven lappen, maar is het juist geen teken van volwassenheid als ieder zijn eigen verantwoordelijkheid opneemt?
Dit alles voelt me teveel als schoolse regeltjes, en laat ik die nu net haten.
LikeLike
Precies, ik kwam vandaag ook weer een voorbeeld tegen van overdreven gedoe . Het overgrote deel van de mensen néémt de eigen verantwoording, en de paar die het niet zullen zich door regeltjes niet laten dwingen, zoals notoire hardrijders altijd gewoon te hard blijven rijden hoeveel boete er ook op staat. Het is ook een grote fout want nu moeten mensen het doen met nóg minder buitenruimte en dus wordt het dan dáár juist drukker.
LikeLike
Zo is het. Vandaag zijn we gaan fietsen op dijken. Drie keer was er politie controle om te zien of mensen niet op de bankjes zaten. Ongelooflijk toch? Dan rijden de combi’s op de smalle fietswegen.
LikeLike
Ze lijken wel gek. we hebben toch zelf ook nog wel een beetje verantwoordelijkheid gevoel.
LikeGeliked door 1 persoon
Niet perfect willen zijn, is de grootste bevrijding van mijn leven“
is net als gein maken mijn levens motto 🙂 , maakt het leven ook veel eenvoudiger
of het went ? nee nog niet echt hier , ik mis m’n reizen en wandelen door het hele land
denk dat mijn paar dagen vakantie in Zeeland ook niet door gaan snik snik
maar we houden vol
LikeLike
Inderdaad vele reisjes vallen nu weg…. en voor jou, als fervente stapper een echte tegenvaller. Hopelijk kan je nog genieten van tripjes tin de buurt?
LikeLike
Heel lief van Elize.
Hier begint het nieuwe normaal zijn tanden te tonen.
Dat zal niet alleen bij ons zijn, ook elders begint het te wegen.
LikeLike
Ik begrijp dat het bij jullie nu heel hard weegt. Veel moed Suskke!
LikeLike
vakantie zit er niet meteen in…
ingrijpende veranderingen in onze leefgewoonten
het went wel enigszins..
maar veel langer moet het toch niet duren
groeten
LikeLike
We tellen allen af, maar…. ik denk dat het nog veel van ons zal vragen en ik vrees de opflakkeringen als we nu niet met zijn allen gaan opletten.
LikeLike
Het is een zeer onaangename verandering van je gewoonten en sociale leven, en wie weet hoelang het nog gaat duren. Het zou mij niet verbazen, wanneer mensen er toch psychisch door in de problemen komen, vooral alleenstaande ouderen.
LikeLike
Heel, heel zeker gaan mensen hier gevolgen van dragen. Ik zie het zelfs nu al in mijn dichte omgeving hoe angst kan verlammend werken. Bekijken van dag tot dag, vooral niet denken in termen van ‘wat als’…
LikeLike
Het went, inderdaad. Wat lief van Elize.
LikeLike
Het went met ups en downs.
Elize is een wildvreemd kind dat mijn beertje ontdekte achter het raam. Hier is de berenactie zodat kindjes gestimuleerd worden tot wandelen en naar beren zoeken achter de ramen, nu ze nergens meer binnen kunnen. Ik vond het wel tof dat ze een reactie achter liet 🙂
LikeLike
Hier waken de beren ook bij het raam. 😊 En aan de voordeur zit een paashaasknuffel.
LikeLike
Naar de paashaas moet ik nog op zoek!
LikeLike