Geheugentraining les 6 en stressy happy day

Last but not least trek ik deze ochtend terug naar ons kasteeltje.

Zeg nu zelf, hier kan je toch heel fijn bijleren?

Om het geheugen goed te laten werken zijn aandacht, gemoedsrust en beweging van kapitaal belang.
De gemoedsrust laat vaak sporen na, niet simpel als je soms een vat vol emotie bent.

Er is externe, fysieke beweging, de stappenteller bewijst dat ik niet slecht bezig ben.
Er is interne beweging, de intentie om te leren en te onthouden, vaak de broodnodige eerste stap.
De bedoeling is de grijze massa te laten bewegen. Het brein kent geen verschil tussen werkelijkheid en fantasie. Je kan ‘wandelen in de zetel’, ‘yoga-oefeningen doen in gedachten’, we kunnen ons brein echt  alles wijsmaken.
Toch wel een verwarrende ontdekking.

We oefenen nog even met de methode van Loci, waarbij woorden worden toegekend aan plaatsen in huis. Ik herinner me de student die  vlot 60 cijfers van het getal pi op het bord schreef, zomaar voor de vuist weg, hij was bekend met Loci, ik kon enkel verbaasd toekijken. Na vele jaren kende ik er amper zes….
Bij mij werkt dit niet, blijkbaar heb ik (te?)veel fantasieruimte in het hoofd.

We nemen afscheid, van elkaar en van de lesgever, zie ik her en der een teleurstellende blik?, warme groeten wijzen nogmaals op een fijne groep.

Ik moet spurten, de stad door. “Zelfs de hoeders van de wet kijken minzaam als ik fout parkeer” . Een plaatsje voor de fiets is niet direct voorhanden, paniek overvalt me, ik besef, dé verkeerde emotie.
De eerste trein haal ik nipt, de tweede slaat de deuren parmantig voor mijn neus toe, de derde heeft vertraging, dus moet ik hollen naar de zaal, waar  het grootouderfeest  reeds is gestart. Ik (Chinese vrijwilliger) mag op het podium klimmen, en zal mijn palmboomrol voorbeeldig spelen, stormen en klippen leer ik overwinnen.
Kleinzoon moedigt  aan, handjes klappen uitbundig, fier als een gieter kruipt hij dicht bij oma, ik knuffel  intens, en voel het emotievat vlot overlopen.

Hij heeft een verrassing voor me!
Zelf gemaakt oma!
Zijn werkje weerspiegelt in het glas van de trein, ik geniet dubbeldik.
Het krijgt een ereplaats in huis.