Geheugentraining, les 3

Vooraleer ik riskeer het te vergeten, en zoals beloofd, schrijf ik hier snel de bevindingen neer van de derde les. De tweede les ‘moest’ ik dus spijbelen, een heel fijne vriendenbijeenkomst maakte deze onmogelijk, en… ik heb er géén spijt van, we hebben vele herinneringen opgehaald, en past ook dat niet in dit kader?

“Het negatieve van het geheugen is dat de negatieve herinneringen het beste blijven hangen”. Ik overweeg om af te haken, anderzijds…. ik heb betaald én wil waar voor mijn geld.

We dénken vaak dat we aandachtig zijn, terwijl we eigenlijk het beeld van de werkelijkheid volledig vervormen om het te laten passen in onze leefwereld. We letten niet altijd op, we weten (of denken toch) wat er gaat gebeuren.
Een open houding oefenen, dat blijft de boodschap.

Vaak zitten we gevangen in onzekerheid en een tekort aan zelfvertrouwen, vooral opgebouwd door oordelen van de ander, die op zijn beurt beïnvloed wordt door zijn omgeving.
De mentale toestand van angst om te vergeten helpt vergeten.
Gemoedsrust én rust zijn broodnodig, on-gerustheid een slecht teken.
Mensen zijn verschillend, altijd geweest, emotie en acceptatie zijn tegenpolen. Ik hoor te vaak bij de eerste categorie…

Een test volgt, hebben we een visueel, auditief of een tast-geur-geheugen? Ik herinner me hoe ik vroeger vooral visueel studeerde, ik zag op het examen de (jammer genoeg niet altijd juiste) woorden voor me op de cursuspagina.
Dit blijkt ook uit mijn test, alhoewel…. ik auditief plots beter scoor?
The times, they are a’changing, Bob Dylan wist het al.
’t Kan verkeren, ook Bredero begreep het al.

De lesgever wijst op het belang van meditatie en mindfulness, die duidelijk invloed hebben op de doorbloeding van het brein, de bekabeling in de hersens , de hartslag én vooral het verouderingsproces.
Veelvuldig onderzoek op het brein van boeddhisten en niet-boeddhisten bewijst dit.
Wist ik dat niet al? Waarom lukt het me niet? Te druk bezig vaak? Volgde ik niet ooit -in een vorig leven- acht lessen mindfulness, waar ik verder nog weinig mee deed? Gewoon omdat het dagelijkse leven teveel beslag legt op mijn denken en voelen?

We krijgen huiswerk mee, wie niet waagt, niet wint toch?

MR (neen, geen partijgedoe) en ik laten de zware materie verteren bij een hapje en een drankje.
De veggieschotel en de gezellige nababbel zijn er ‘koek en ei’.
Een no-nonsens-concept waar ik wel van houd.
https://www.groepintro.be/nl/maatwerk/horeca/koek-ei/
“Een h’eerlijke lunch voor een h’eerlijke prijs.”

De nadruk van de lesgever op veel beweging indachtig, stap ik tevoet naar huis, de volle vijf km, fiets aan de hand. Een lieve man vraagt of alles oké is, en ik misschien hulp kan gebruiken bij de reparatie van mijn (perfecte) fiets. Ongelooflijk attent!
Ik glimlach lief terug ‘alles in orde, want ik oefen mijn brein’.

Verlicht kom ik thuis, letterlijk en figuurlijk.

Tipje voor het brein : schrijf het alfabet van z naar a met je niet-dominante hand 🙂