Geheugentraining

Er zitten gaatjes
in mijn verstand.
Van het vele piekeren
over onbegrijpelijke dingen,
mezelf nog het meest.

Maar ach, al bij al
is het best wel handig,
zo’n kop vol gaten.
Er kan dan af en toe
een frisse wind doorheen …

(Geert De Kockere)

Ja die gaatjes zitten er, al veel langer, ze worden groter,  soms word ik angstig en ontmoedigd. Dan helpt elke spiegeling met leeftijdsgenoten me dieper de put in. Dringend moet ik hieraan iets verhelpen, dus vertel ik  vriendin M dat ik snel een ‘stom-klinkende’ cursus ‘geheugentraining’ ga volgen, zes donderdagvoormiddagen, 12 lesuren.
Onmiddellijk reageert ze, geen sprake van ‘stom’, ze wil vooral mee.
Lastminute schrijven we ons in. Het is al woensdagavond…….
Nu niet vergeten intijds op te staan!

Les 1.

De eerste les draait rond inzicht,  vrij theoretisch, we leren ons brein van binnen en buiten kennen én waarderen. De lesgever is psycholoog van opleiding en zeer aangenaam, begrijpend mild in de omgang.

Mijn grote angst om tussen enkel 80-jarigen terecht te komen, blijk totaal onterecht. Integendeel, de jongste is amper 40, de oudste 80, de overige 12 deelnemers circuleren tussen 50 en 65, een eerste geruststelling alvast, er is niets vreemd aan de hand met dat brein van mij .

Er zit humor in de groep, heerlijk! We hebben allen de nodige zelfrelativering, iedereen is vooral spontaan en eerlijk, we stoppen ons niet weg achter onze angst en onzekerheid.
Open en bloot kunnen toegeven dat we ‘met een probleem’ kampen, zonder ons daarin de mindere, de vreemde eend in de bijt  te ‘moeten’ voelen, fijn!
Dat belooft.

De basishoudingen voor een gezond geheugen zijn :

Aandacht (voetbaluitslagen kan ik sowieso niet memoriseren, interesseren mij geen bal)
Gemoedsrust (een vrij jonge cursist vertelt met tranen in de ogen dat ze net haar man is verloren, haar geheugen gaat pijlsnel bergaf, ze is in paniek, heel normaal blijkt dus)
Beweging brengt zuurstof in onze grijze massa.

Herinneren lijkt vanzelfsprekend, vergeten valt op…. Maar vergeten is normaal, noodzakelijk zelfs en vooral géén voorbode van dementie,  hoewel vaak een stille angst.

We doen de proef van Rey. De lesgever leest in vrij snel tempo 15 woorden voor, wij noteren wat we  herinneren. Het angstzweet breekt me uit, die confrontatie haat ik.
Onverwacht  scoor ik heel goed met 12 woorden. Maar….. ik heb een truc gebruikt,  breide een verhaal rond deze woorden, en liet die film bij de oefening visueel voor me afspelen. Het werkte wonderwel. De lesgever knikt moedgevend, blijkbaar geen truc, maar vaak een must. Mijn zelfvertrouwen groeit.

Is geheugen leeftijdsgebonden? Gedeeltelijk, we gaan niet achteruit in capaciteit, dit had ik niet verwacht?, wel in tempo.

Is er invloed van ‘stoorzenders’? Ja, heel erg. Emotioneel-gevoelige mensen onthouden  minder, rationele mensen hebben vaak een beter geheugen, omdat hun brein voortdurend gezuiverd wordt van triggers, ze ruimen als het ware op, daar waar  emoties de mens vaak in de eindeloos golvende gedachtenzee laten dobberen.
Dé grootste opluchting die ik hier hoor, ik ben een emotioneel vat, een vat vol (pieker)gedachten en (te) intens (her/be)leven. In stilte overloop ik even familie- en vriendenkring, dit kan kloppen, dat lijkt alvast duidelijk.
Onze harde schijf zit voller, we moeten deleten, maar dit lukt ons (nog?) niet.

We krijgen een vragenlijst ‘alledaagse vergissingen’. Ik begrijp niet altijd waar de connectie juist zit met het thema, maar vul deze eerlijk in.
Achteraf blijkt dat ik inderdaad een (te?) emotie-vol mens ben, dat kan een duidelijke invloed  hebben op mijn harde schijf, want hard en zacht combineren vaak moeizaam.  Weer een excuus extra dus.

Hij spreekt over externe stimuli die doorschuiven naar  het (U)ltra K(ort) T(ermijn)G(eheugen), vervolgens treedt het KTG in werking om daarna te verdwijnen in het L(ang)TG.

Zenuwbanen, neuronen, hippocampus, hersenschors (info voor lange termijn), amygdala, dendrieten, nucleus, axon , neurotransmitters, verbindingen, ik weet er alles van (en ben het ondertussen ook grotendeels vlotjes weer vergeten, dit is dan ook nog maar de eerste les, ik onderga genoodzaakt…), geboeid luister ik naar de warme stem die alles in hapbare brokjes overbrengt.

Her en der hoor ik een zucht van verlichting. We zijn ‘normaal’.

 

Les 2

Ai ik moet ze missen, volgende donderdag, heel jammer,mijn agenda zit vol, sinds maanden reeds. Het belooft een fijne dag te worden, waar herinneringen heerlijk mogen bloeien, en waar elke vorm van frustratie uit den bozen zal zijn. Daar ga ik voor!
Een oude-jonge-vriendinnen-uitstap naar het stadje op de taalgrens waar wij allen ooit – in een ver verleden (zit nog in mijn LTG,  ik luister met aandacht )- school liepen.

Vriendin M zal me op de hoogte houden, want ik wil niets missen, en ben – tot hier toe- heel tevreden met mijn last-minute-beslissing. De confrontatie viel best mee, gelijkgestemden onder elkaar en een begrijpend ‘vakhoofd’.

 

Wordt vervolgd. Nog vier te gaan…..