Vieren in stijl

Met de uitnodiging op zak van m’n broer die nu ook als 60-er door het leven ‘mag’ gaan, trekken we richting mijn geboortestad.
Ronse is een klein stadje en  faciliteitengemeente in de prachtige Vlaamse Ardennen, een must voor fietsers op zoek naar uitdagingen én natuurliefhebbers.
Zelf hoor ik enkel tot de tweede categorie.
Ik ben dan ook een 60-er, alsof het vroeger anders was….

Met een gids op stap  betekent wijzer worden. Hij vertelt hoe in 1879 het classicistische station van Brugge van de architect A Payen steen voor steen werd ontmanteld en opnieuw opgebouwd in Ronse, om materiaal- en ontwerpkosten te besparen.
Tijdens mijn studentenjaren stapte ik er wekelijks de trein op, nooit was ik me bewust van  Brugse grondvesten.
Sorry Paul, neen Thomas 🙂
Sorry Lie(f)s 🙂
Nooit te oud om te leren blijkbaar.

Geboren en grotendeels getogen, 15 jaar lang, dan nog verder getogen naar 6 km en een flinke heuvel verder. Ik heb het geweten, mijn fietstochtjes naar school…..

De plek waar we verwacht worden is een  restaurant in een prachtig herenhuiskader. Het terras wacht uitnodigend, het is er schaduwrijk vertoeven.
“We” zijn nog de helft van onze ooit zeskoppige familie, ouders en zus zijn niet meer.
Om die reden heb ik een erf-pronkstukje rond de vinger, de blauwesteentjesring van mijn moeder. Zo voelt het ‘meer samen’ aan.

Bijna 100 km woon ik nu hiervandaan.
Het stadje oogt vriendelijk, een heel verleden zonder man en kinderen stroomt binnen. Ik word warm en koud tegelijk, de gedachten aan zoveel vrolijke, fijne momenten, maar ook verdriet en pijn overrompelen even.
“Le parfum de l’âme, c’est le souvenir.” (G Sand)

Sublieme smaken, ware schilderijtjes rollen over de tongen, die steeds losser komen bij meer frisse wijntjes.
Nu zijn we allen 60-ers, een groot deel leven achter ons, veel ervaringen rijker, we vertellen over blije en droevige momenten, over toen en nu.
Het voelt vertrouwd aan, met broer en zus terug in onze heimat, samen met de partners, die we allen ooit gevolgd zijn naar andere oorden.
We bleven geen van allen onder de kerktoren.
‘Avonturiers’.

Een dikke pluim  voor Maison D, waar Delphine en Didier heerlijke gerechten toveren.
Verfijnde combinaties op het bord prikkelen de smaakpapillen in een  mooi kader in het statige herenhuis.

En neen, geen duit krijg ik voor deze promotie!