Laag-Holland

Wakker worden onder luid geroffel. Donder knalt in de oren, bliksem verblindt doorheen het glas en regen valt met bakken uit de lucht.
Maar het is vakantietijd, de auto wacht geduldig, fietsen op het rek, dat kreunt onder vele tonnen nat.
Dat belooft. Het autodak boven ons hoofd beschermt  nog een paar uur tegen de uitbarsting. Tot we Akersloot bereiken, en het hotel binnen stormen, die andere storm laten we nog rustig even uitrazen. De warme gezelligheid van de open haard, we zijn toch putje zomer?, lonkt en droogt en helpt geduld een handje.

Het theezakje daar belooft veel.

Fietsdagen zijn gepland en…. zullen doorgaan.
Hierboven hebben ze het begrepen, droge uitstappen worden ons gegund, maar de zon blijft de grote afwezige, tenzij we tevreden zijn met amper 128,45 minuten op deze dagen.
Nood breekt elke vorm van  pessimisme.

Vier dappere fietsers trappen  vier volle dagen telkens vier maal vijftig kilometer.

Door bossen en het schilderachtige Nederlandse platteland bereiken we Alkmaar. We missen het spektakel van de  traditionele vrijdagse kaasmarkt, maar kuieren doorheen de sfeervolle oude stad , langs  grachten en typisch Hollandse winkeltjes.

PUK-problemen na een moeilijke nacht, ondanks zalige bedden in een ruime prachtige kamer, veel stilte en rust, zorgen voor ochtendperikelen bij een uitgebreid lekker ontbijtbuffet. ….. Drie keer na elkaar toets ik een foutieve pin op mijn telefoon,  versuft hersenbrein??, en ja hoor, PUK wordt geëist. Anders wordt het een ICT-loze, maar vooral een fotoloze vakantie, want dat is mijn ‘taak’.
En kunnen we dat aan? Neen!
De buurvrouw wordt verwittigd via mans mobieltje, zij gaat op zoek in ons huis, ik geef tips, juiste en foute, zij vindt en ik slaag!

Altijd leuk om uit te waaien op het water, de boot brengt ons naar Texel, waar we- pure nostalgie- terugdenken aan een vakantie-uitje met onze zoontjes in een ver verleden, in compagnie van trouwe eend Donald.

En weer slingeren we het eiland door. Drie seizoenen op één dag : lente, zomer, herfst.
Een paar WOW-ontdekkingen overvallen me,  die momenten maken mijn dag schitterend. Even een korte adem-stilstand bij zoveel pracht, kijken en beleven, proberen vast te houden voor later en altijd. WOW!!!
Het schilderachtig  dorpje De Waal is maar een paar smalle straatjes rijk, waar die rustpauze een must do is. De grote stokrozen langs de gevels van de  huisjes maken het idyllisch mooi. WOW!!!

Een uniek leerrijk stukje Nederland ontdekken we in het historische erfgoed “de Zaanse Schans“. (bij Zaandam)
We wandelen doorheen de 18e en 19e eeuw. Typische huisjes, winkels en oude ambachten  uit de Zaanstreek zijn hier bij elkaar gebracht. Een prachtig dorp, je moet het gezien hebben, maar de drukte moet je er voor lief bij nemen. We waren er echt niet de enigen….
Opmerkelijk is dat  mensen wonen in dit openluchtmuseum. Ze houden een koffieklets in de achtertuin, rijden gras af, borstelen de dorpel, terwijl de toeristen  rustig voorbij wandelen. Je moet het maar willen….

Wij fietsen terug de stilte, de polders van Wormer en Jisp,  in.
Trekpontjes oefenen onze armspieren, hiervoor hebben we onze mannen toch mee? Voor heel even laten we het feminisme voor wat het is.

Volendam met zijn typische klederdracht, waar de tijd bleef stille staan, is een gezellig, maar flink uitgebaat havendorpje. Geef mij dan maar Edam, met zijn mooie grachten, trapgevels, leuke rustige pleintjes.

Mijmerend over zoveel ruimte, zoveel vrijheid, zoveel rust, zoveel moois, brengt de boot ons naar het authentieke fraaie Marken. In de 13e eeuw werd dit dorp gescheiden van het vasteland door een storm. Eeuwenlang leefden de mensen er van de visvangst, geïsoleerd. Tot in 1957 een dijk (die wij 62 jaar later over fietsen op de terugweg) werd aangelegd en het eiland tot een schitterend schiereiland omtoverde.
Ontspannen komen we toe in het kleine haventje, de wind volbrengt zijn taak grondig, waar ze bovendien fijne restaurantjes hebben, de hongerige maag eist ook zijn deel.

Waterland is zijn naam waardig , magnifiek en fietsvriendelijk. De houten bel roept  pontjesvrouw én hond op om ons op onze wenken te bedienen en de overkant te bereiken.
In het dromerige Holysloot beklimmen we de smalle planken met gootjes waar de fietsbanden net in passen  Geweldige naam toch!
Het vraagt enige oefening, maar na vijf groene slootjes krijgen we die kunst onder de knie en wordt elk overtochtje een fluitje van een cent.

Jawel, in Broek in Waterland hebben ze lekkere appeltaart in een mooi decor. En laten we dan alle vier échte levensgenieters zijn….

Nooit vergeten, die maag…..én de vriendschap!