In huis hier hangt (3 x h) de ode van Herman De Coninck om ons de volledige vrijheid te geven het leven te omarmen.
Een prachtig erfstuk van mijn ouders.
Ik doe mijn best, leef in be- en verwondering, geniet en om-arm.
En toch, toch zijn er die momenten dat de vertwijfeling toeslaat, dat een melancholische weemoed me overvalt, onverwacht en soms heftig.
Een grijs radertje in mijn brein.
Is het onzekerheid?, angst?, ik kan er de vinger niet op leggen. Een duidelijke reden is spoorloos.
Vooral net voor het slapen gaan durft het voelen me overweldigen.
Lang duurt het niet, de nacht en zoete dromen toveren – gelukkig altijd weer- een brok energie die de dag vrolijk en verwachtingsvol start.
De vogel zien, de appel bijten, zeggen ‘het is niets’, het lukt dan even niet.
Word ik geraakt door de zoektocht naar zingeving?
Ik heb en voel zin, nu en hier, maar ervaar me dan als een onooglijk pluimpje dat even het aardse leven mag door-zweven om dan definitief te verdwijnen….
Wat ‘waarheid’ heet.
Vroeger was zingeving meer een collectief gegeven, iets gemakkelijker? en toch blijft het een basisbehoefte.
Op de radio hoor ik het interview met Tom Hannes.
“…………….over hoe wij vandaag allemaal voor dezelfde opdracht staan: een antwoord vinden op de gouden vraag ‘Hoe kunnen we een zinnig, vervullend, gelukkig en vrij leven leiden in een wereld waarin geen spoor te vinden is van een Absolute Waarheid? Hoe worden we blije koorddansers op het touw van onze levensloop, gespannen boven de afgrond van de leegte?”
Het leven heeft me niet gespaard, maar blij-, dankbaar- en tevreden-heid zijn mijn deel. Hij spreekt over rugzakken met een veer, rugzakken met een baksteen, ik zweef er ergens tussenin.
Een ‘zwaarder’ logje, het mag, niet alles is even heerlijk, fijn, fantastisch en gewèldig.
Ik hoor De Wachters woorden ‘laat dit vooral toe, het hoort bij leven’.
Ik weet het niet, het is een onbestemd, vreemd moment…..
Lees ik in Hermans poëtische woorden niet ook diezelfde aarzeling…..
‘Negatief’ gevoel is als de spreekwoordelijke krokodil onder het bed in het donker. Lijkt erger dan het is. Voor mij is maar één oplossing: het licht aan doen en onder het bed kijken.
De zin van het leven, daar worstelen de meeste onder ons mee denk ik zo. Volgens mij is de vraag: wanneer vind jij dat jouw leven geslaagd is?
(Mooie blog, ondanks de ‘zwaarte’)!
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk…. is mijn leven nu al geslaagd, tot de krokodil weer zijn kop opsteekt en ik het licht niet vind…..
Maar het is wel troostend dat dit gevoel typisch ‘des menschens’ is.
Dank je wel.
LikeGeliked door 1 persoon
❤
LikeGeliked door 1 persoon
oeps, dat was te snel….. helemaal vrij van diepe dalen is het toch ook niet helemaal. Misschien toch het banale “geen bergen zonder dalen en omgekeerd. En natuurlijk mag dit zéker in logjes naar voren komen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het te korte bestaan om dan definitief te verdwijnen, de vraag wat de zin ervan is, beangstigt me soms. Maar dat is zo voor elke mens natuurlijk.
LikeLike
In het grote geheel stellen we waarschijnlijk niet zoveel voor, daarom is alleen het hier en nu waard om je druk over te maken.
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien is het niet alleen om zingeving te doen, mijn bestaantje is op dit moment meer dan zinvol maar ja….. helemaal
LikeGeliked door 1 persoon
een mooi citaat.
maar of het klopt
weet ik zo nog niet
het is wat paradoxaal
prettige dag
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan me er toch in vinden. Puur op feeling dan.
LikeLike
Victor Hugo verwoordt het inderdaad zoals ik het aanvoelt, en nooit zou kunnen bedenken.
Het feit dat het een universeel gegeven is, is wel troostend.
LikeLike
Wat geven de Fransen een prachtige omschrijving van het woord melancholie zeg. De zoektocht naar zingeving is inderdaad universeel denk ik. Maar anno 2019 is er geen algemeen overkoepelend verhaal meer, en dat maakt het best moeilijk soms.
LikeGeliked door 1 persoon
We hebben allemaal wel eens van die momenten dat je bang bent voor de toekomst, pieker over van alles en nog wat. Nu en dan de batterijen opladen helpt ons er over.
LikeGeliked door 1 persoon
Zolang het maar momenten zijn, is het zeker oké.
LikeGeliked door 1 persoon
Alternatief is alles op te kroppen, maar daar raak je geen centimeter verder mee.
Je doet het prima op de manier waarop je bezig bent!
LikeGeliked door 1 persoon
Hoewel een krop in de keel wel een fijn gevoel kan geven….
LikeLike
‘k Heb meer dan eens ‘d’être triste’ en een eerder zeldzame keer (de laatste 6 jaar) ‘c’est le bonheur’, maar kijk… toevallig had ik een ‘hééééérlijke avond’, en da’s mooi meegenomen. Batterijen gevuld !
‘k Wens jou diezelfde héérlijkheid, voor meer dan even…
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
Jammer dat de verhouding bij jou omgekeerd ligt. Zwaar om (ver)dragen. Hopelijk geeft deze heeeeerlijke avond je nu energie voor veeeeeeel dagen 💙
LikeGeliked door 1 persoon
Mag!
Mijn blog is meestal luchtig maar dat wil niet zeggen dat ik nooit pieker of diep nadenk of melancholisch ben
LikeGeliked door 1 persoon
Een gevoel dat wellicht iedereen kent. Maar toch ook een gevoel dat minder diep moet doordringen, als ik zou mogen kiezen….
LikeLike
Winteravonden en donkerte maken het gevoel sterker. Het is me ook niet vreemd. Het is beter het toe te laten dan je ertegen te verzetten. Melancholie mag er zijn… Lieve groet.
LikeGeliked door 1 persoon
Die momenten zijn er net zo goed op warme zomeravonden…..
LikeLike
Niet leuk…
LikeLike
Die momenten horen er gewoon bij. 💚
LikeGeliked door 1 persoon
Objectief weet ik het, subjectief is een ander paar mouwen. …..
LikeLike
Het lijkt alsof de rugzak in de winter zwaarder is dan in de zomer. Laten we de winterperiode van ons leven daarom maar zolang mogelijk voor ons uit schuiven.
LikeGeliked door 1 persoon
De winterperiode van ons leven…. misschien beangstigt dit me wel onbewust?
LikeGeliked door 1 persoon
Moet er ook nog niet aan denken.
LikeGeliked door 1 persoon