een fait divers

De buren zijn op reis en tuinman IK zal voor de bloemen, plantjes, vissen en kippen zorgen. IK doet dat graag, want ‘beter een dichte buur dan een verre vriend’. En er is een grote wisselwerking tussen hen en IK, want allen trekken ze er graag op uit.

Met veel liefde begiet IK de bloemen, het groen krijgt het broodnodige water, de kippen korrelige aaitjes, de eitjes probeert IK onder de kip weg te moffelen, hoewel toch met een klein hartje, wie is het meest bang op dat moment? De kois springen net niet uit de vijver als IK met het ontbijt komt, de kleinere vissen krijgen lieve woordjes in hapbare brokjes.

Daarna geniet IK nog even na, alles goed volbracht, beestjes tevreden, IK tevreden, buren tevreden.

Telkens IK thuiskomt, overvalt haar uren lang een vreselijke jeuk , ze wordt net niet zot van al dat gekriebel. Woest wrijft ze met de handen door de haarbos, nog woester krabt ze de huid open, ze wil ‘de luizen’ verwoesten. Manlief moet het bekopen, want het humeur daalt onder nul, en dat met deze temperaturen.

Tot IK beseft dat het wellicht met beestjes bij de vijver moet te maken hebben??
Want het moet gezegd, de buren hebben een prachtige hof, daarbij lijkt die van IK de verwoeste gewesten.

Ze besluit de proef op de som te nemen en trekt als een moslima, gewapend met een reuze hoofdsjaal, naar de strijd. Kippen schrikken zich een kruintje, vissen springen net dat tikkeltje hoger om met verbaasde visse-ogen zoveel moois te ontdekken, en plantjes kijken op noch om,  smeken enkel om water.
Buiten is het 35 graden, en IK trekt er moedig op uit, spleetoogjes getuigen van een levendig persoon achter de schermen. Ik smelt net niet, snakt naar adem, maar doet haar werk vrolijk geblindeerd met lange sjaal, lekker heet gedrapeerd.

IK komt thuis, ja ze heeft dé oplossing gevonden! De beestjes blijven over de heg. Alhoewel…..ook de armen toch  wat na-jeuk voelen, morgen zoekt IK haar boerka!
En wie weet plaatst IK dan ook een selfie?