up en down

De natte sprookjesweg in Bazel.

Een “prachtige” lentedag nodigt uit, we springen de fiets op, baden door  plassen, de buien overdonderen, dikke druppels belemmeren het (uit)zicht.
Tien lange kms rijden we nat, opdrogen doen we bij de heerlijk veggie lasagne, die smaakt en voelt als een lekker heet oventje.
Een fris glaasje rosé,  puur  ter opwarming 🙂

De volhouder wint ook hier, dapper, nat tot op het bot, dagen we de zon uit.
Ze bezwijkt uiteindelijk én verrijkt.
Nat wordt droog, plassen worden modderige hoopjes, de fiets komt onder vieze spatplekken, grijs wordt fris-groen, schoenen krijgen weer enige vorm, druppels drogen drentelend.
En ….. de blauwe hemel straalt.

Vieren die teugels én het cijfertje extra (gelukkig achteraan) voor manlief.
Samen zijn  we 1(+) 2(+) 7 –> tiener!

We rijden één van de mooiste routes van Vlaanderen, langs bos en weiland,  drassige lanen  en  dijken, kleine kronkelende wegeltjes met zicht op heel veel schapen, wiens wolletjes zo prachtig opkrullen bij al dat nat.
De wielen van de fiets gaan rond en rond, rond en rond, rond en rond. (heerlijke kindersong!)
Bootje varen al over de baren…. Enthousiaste schippers houden er de vrolijke bui in.

We ontdekken de wereldtuin, een mooi park in een verscholen hoek.
De open-lucht-kunstgalerie uit Zimbabwe verrast, de werken kleuren soms uitdagend rijk, soms eenvoudig kunstig gestroomlijnd. 

De beeldentuin in Hamme

Twee Zimbabwanen (wat een woord!) geven  een workshop beeldhouwen, de deelnemers geven met plezier wat extra uitleg en we ontdekken prachtige kunstwerkjes van amateurs.

Tegen de avond voelen ze hun armen niet langer, houden ze geen greintje spierkracht  over, na dagenlang vijlen en laagje voor laagje afpellen, een zen geduldswerk met mooi resultaat.
Misschien moet ik het ook eens  proberen? Wie weet? Ooit??
Met enige fierheid je eigen werk etaleren in de woonkamer lijkt me een leuk idee, maar het engelengeduld  is echt aan mij niet besteed, vrees en weet ik…. Dus eerder Nooit?
Is kopen dan misschien dé oplossing?
Een paar kleurrijke vlinders en  bonte spechten zorgen  nu  voor wat Zimbabwaanse sfeer in onze tuin. Ook tevreden.

Vol-daan ploffen we die avond in de zetel, nagenieten is de boodschap.
Ont-daan hoor en kijk ik naar beelden van Julie, het meisje dat  niet meer is, dat een gruwelijke dood stierf, onschuldig en jong.
Enkel op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.
En geliefden die eenzaam en totaal verweesd achterblijven….

Onze mooie dag vervaagt, zo snel kan gevoel keren….