Laat pijn uit het verleden wegspoelen als voetstappen op het strand. (Tao Meng)

Gepubliceerd op door omabaard

“………., een greep uit de ingrediëntenlijst van vijf drukke, maar fijne dagen.”
(https://omabaard.wordpress.com/2019/04/22/alles-blijft-alles-gaat-voorbij-alles-blijft-voorbijgaan/)

Ik schrijf over een heerlijke vakantie, en lees even heerlijke reacties.
Nagenieten  en herbeleven!, maar toch rest dat donker greepje, een greepje dat ik ‘vergat’ te beschrijven, in de hoop het voorgoed te verbannen.
De herinnering is niet fijn, en nog steeds voel- en grijpbaar.

Het is nacht, het kleine ventje geraakt verstrikt in de jeuk, de windpokken zorgen voor spastische bewegingen, een stoer gevecht tegen niet krabben, niet aanraken.
Ontelbare keren neem ik hem mee  de woonkamer in, waar nacht-TV  zinnen en   hevige jeuk poogt te verzetten, hij ligt gespannen in mijn armen, maar weet met zichzelf geen blijf. Ik troost, doe een poging tot, hij kermt, kreunt en roept, poedertjes noch zalfjes helpen, terug het bed in, waar alles zich herhaalt en blijft herhalen.

Na drie uren veldslag leveren vallen zijn oogjes onrustig toe, hij blijft schudden en bewegen in de zetel, maar het eentonige nachtbeeld krijgt hem langzaam maar zeker in de greep.

Ik ga alvast zijn bedje opdekken, lakens keurig leggen, om hem terug over te brengen. Langzaam buig ik  voorover, en verlies  -volledig onverwacht- de controle over mijn spieren.
Een hevige kramp houdt me langdurig in zijn macht, met heel veel kracht, middenin de nacht, ik versmacht.
Ik ken het en herken, een onverklaarbaar, nooit gediagnosticeerd verschijnsel, waar ik ondertussen reeds 27 jaar voor dokter, in alle hoeken van het land, Google heb ik grenzeloos doorsnuisterd, alternatieve therapieën eindeloos geprobeerd, ontelbaar veel neurologen passeerden de revue, maar het gedrocht blijft me volgen als een ongenaakbaar donkere schaduw.
De pijn neemt het rationeel denken van me over, ik lig  in een verwoestende kronkel en wacht, wacht tot enige beweging weer mogelijk is en ademhalen weer een fait divers kan worden.

pijn
de pijn in al zijn kleuren

Het ventje ligt te woelen op de zetel, ik hoor hem zuchten, schudden en verbijten.
Hij heeft geen benul waarom oma zo lang weg blijft, maar wacht geduldig tot we beiden- doodop en groggy- het bed terug  opzoeken.
Opgelucht hoor ik  zijn ronken, en wacht ook zelf op de verlossende slaap.

Het monster waakt  dreigend over me, elke uitbarsting overspoelt me met  radeloosheid.

Maar de volgende dag staan we samen , ik, mijn schaduw  en het kleine ventje blij maar vermoeid op en beleven vrolijk de dag, zijn jeuk verstilt, het kreunen verstomt, mijn wanhoop en pijn ook …. in een iets trager tempo.
Ik moet  aanvaarden, ‘het’ heeft weer eens overwonnen, ‘het’ vraagt tijd om spieren weer te lossen….

Alles blijft voorbij gaan….en ik spring en huppel weer (hum 🙂 )

 

 

 

37 gedachten over “Laat pijn uit het verleden wegspoelen als voetstappen op het strand. (Tao Meng)”

  1. Hè bah, wat een vreselijke spierkrampen, ik hoop dat ‘het’ zich nu weer een tijd koest houdt. En je arme kleinzoon met die vreselijke jeuk, gelukkig is dat van tijdelijke aard en gaat het over, met hopelijk niet al te veel littekentjes van het krabben

    Geliked door 1 persoon

    1. Hij mocht niet krabben, en daarom werd hij ‘zot’. Maar hij deed het voorbeeldig.
      Bij mij een ander paar mouwen, maar ik blijf duimen voor een oplossing 👍

      Like

  2. Deze vijand wil je niet, maar zéker niet op het moment dat een kind je nodig heeft, wat zal dat angstig geweest zijn. Dat onze vergevorderde medische kennis hier geen antwoord op heeft blijft toch wonderlijk.
    Ik hoop voor jou dat “het” zich voorlopig niet meer laat zien.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik begrijp ook niet waarom dokters dit niet kunnen diagnosticeren. Wellicht geprogrammeerd vanuit het brein, en op dat gebied staan ze nog niet zo ver……

      Like

  5. Dus het is een spierkramp die plots opkomt?
    Hoe lang duren de aanvallen?
    En over welke spiergroepen gaat het?

    Wat rot, zeg… Zeker als je er geen diagnose voor hebt en het je zomaar opeens kan overvallen…

    Geliked door 1 persoon

    1. Het start in de tenen en overrompelen dan de benen tot in de lage rug. Ze duren een klein uurtje, en deinen dan langzaam weg, dan kan ik weer ademen 🙂
      ik dokter al vele, vele jaren, ze vinden de boosdoener niet, en houden het bij dagelijkse spier ontspannende medicatie, die dan plots de werking een paar maand opgeeft, tot…. het weer betert, geen reden, geen verklaring, maar ik geniet dan dubbel.
      Toen ik les gaf, was het een dagelijkse angst dat dit me in de klas zou overvallen; Gelukkig geraakte ik telkens intijds buiten, want op de vloer liggen kronkelen, niet echt een fraai zicht voor mijn publiek 🙂

      Like

    1. En kwelling voor deze oma. .
      Het ventje is genezen, mijn ‘krampachtige angst’ of ‘angstige krampachtigheid’ blijft mijn schaduw 🙂

      Like

    1. Oplettendheid is noodzaak. Medicatie helpt licht. ‘Het’ is gewoon mijn tweede natuur, en wil mijn vriend worden. Ik geef nog steeds geen like. 👍

      Like

  11. Toen ik de titel las, dacht ik aan mentale pijn. Zielspijn. Maar het bleek een verlammende kramp. Daarvan krijg je het ook figuurlijk benauwd. Ik had twee keer iets gelijkaardigs voor en dat was echt beangstigend. Ik duim dat het je niet meer overkomt.

    Geliked door 1 persoon

    1. Vooral die titel is voor mij heel belangrijk. De pijn laten wegspoelen in vergetelheid, anders lukt het me niet de angst voor opnieuw los te laten.
      ‘Hij’ zal terugkomen, ooit, daarvoor is hij al te lang mijn maatje, maar oplettend kan ik het iets beter vermijden. Ik duim ook voor geen derde keer voor jou!

      Geliked door 1 persoon

  12. Wat vreemd omabaard. Hebben deze aanvallen niet te maken met onbewuste spanning en vermoeidheid? Ik raad je in ieder geval aan om extra magnesiumcitraat in te nemen. Dat helpt zeer zeker tegen die verkrampingen. Vooral die benauwdheid lijkt me best eng. Ik hoop voor jou dat het beest zich voorlopig niet meer roert. Lieve groet X

    Geliked door 1 persoon

    1. Ze kunnen me net zo goed op een heel rustig moment overvallen. Ze zijn vooral heel onverwacht.
      Magnesium neem ik in de hoogst mogelijke dosis, reeds 20 jaar.
      Geen enkele dokter begrijpt en geeft oorzaak. Spierontspannende medicatie kan helpen, maar moet ik beperken.
      Ik hoop met je mee dat ‘hij’ zich koest houdt 👍

      Like

    1. Telkens ‘hij’ weer eens is los gebarsten, beheerst hij mijn angst. De tijd helpt dan weer ‘vergeten’ . Maar ‘hij’ stapt altijd naast me mee….en toch leerde ik nog niet met hem leven.
      Bedankt voor je lieve woorden

      Geliked door 1 persoon

        1. Dank je. Ik moet accepteren dat hij bij mij hoort, bij mijn lichaam, maar ik blijf het gevoel houden dat een juiste diagnose dit zou kunnen vermijden, dat deze lichamelijke kramp niet hoeft, alleen vinden dokters ‘het’ mankement niet en geven ze enkel ‘stillende’ medicatie, die al eens durft falen blijkbaar…

          Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.