Vijf warme drukknopjes met verkillend randje

• Amper twee dagen voor de Sint over de daken springt, genieten wij  een grote  fietstocht in de korte uren dag en herfstige natuur.
  Een terras met fonkelend uitzicht op het water, nodigt uit. We aarzelen, voor of achter de grote ramen? Schrijven we hier niet december?
  Het wordt achter, zoals het dit seizoen, de hardnekkige hoest en de leeftijd betaamt. De zon schittert zijn warme gloed in het gezellige interieur.
  De pannenkoek op het bord is koud…..
• Ontspannen lig ik languit in de zetel na een wervelende dag.
  Mijmerend over de heerlijke momenten die prima verlopen zijn na drukke voorbereidingen.
  Moe, maar vooral tevreden.
  Ik dommel stilletjes in een na-droom.
  Tot de overdrive zijn tol eist. Hartkloppingen komen en gaan, geen techniek of pilletje brengt soelaas, uitzweten, ondergaan, aftellen en de volgende morgen ‘kwik als een hoentje’ de nieuwe dag terug mogen invullen…..
• Heerlijk, die onverwachte, welgemeende dank je wel, recht  uit het hart (weeral dat hart…). Een compliment doet een mens groeien, de volle tien centimeter!
  En van contentement ga je blozen en beven, tot die grote tas  hete thee uit je trillende handen weet te ontsnappen en vloeiend zijn eigen weg stroomt…..
• Kleinzoon 1 schrijft in een vriendenboekje  over zijn droom  ‘fietsen met oma’
  Kleinzoon 3 vindt dat oma het allerlekkerste eten kan maken. (succes gegarandeerd met appelmoes)
  Kleinzoon 2 reageert ‘bweeeeiiiiikkkkk’ bij het verbluffende (vind ik toch?!)  mannetje dat oma heeft gecreëerd met partjes mandarijn.
  Hij lust geen mandarijn, zelfs niet als ze uit de gulle hand van de Sint komen….
• Ik ben en blijf hevige fan van ‘Alleen Elvis blijft bestaan’, een praatprogramma waarin Thomas Van der Veken met zijn gasten via beeldfragmenten, die ze zelf hebben gekozen,  anderhalf uur op zaterdagavond rond praat, over  passie, het leven, het waarom van keuzes en bijhorende inzichten.
  Deze televisie is verrijkend, positief ingesteld, aangenaam en leerrijk, heel vaak verrassend. Niet zelden overvalt me hierbij een zalige koude rilling…
  De gastheer is overaltijd aimabel, begrijpend en hij luistert écht!
  Het gesprek met Assita Kanko komt hard binnen. Deze warme vrouw praat ongedwongen en eerlijk over vrouwenrechten, geen evidentie in de wereld.
  Haar verleden is erdoor bezoedeld.
  Ook Thomas, de ondervrager, probeert zijn tranen te onderdrukken, hij zegt ongedwongen ‘dat hij even van de kaart is’.
  Wat een (h)eerlijke man, mét emoties, die niét worden ten toon gespreid in vooraf beoogde huil-TV…..