beestig genieten

Terwijl zoon 1 zijn Brugse marathon loopt , en zoon 2 een groep vrouwen (waaronder een vriendin) door Brussel heen gidst, en zoon 3 het project met honden verder uitwerkt, trekken wij met de twee oudste kleinkinderen richting Planckendael.
Het park waar juist-geteld vier maand geleden leeuwin Rani ontsnapte uit zijn kooi, en niet aan de dood.

Is het leeuwenverblijf daarom gesloten? Of hebben wij die plaats net gemist wegens beperkte tijd en vermoeide voeten? We zochten en vonden geen leeuwenverblijf meer.
De andere dieren zetten – ter compensatie- zeker hun beste pootje voor.

Terwijl zoon 1 nog wel even op de blaren mag zitten (jawel, de hoop om onder de pi-waarde te blijven is behaald!) , zoon 2 tevreden terugkijkt op de rondleiding en zoon 3 tot WE-rust komt temidden de driekoppige kroost, genieten wij na.
Het park heeft ons zeer aangenaam verrast, het is mooi verzorgd, er is ruimte voor de dieren (toch in vergelijking met de Zoo), veel groen en klim- en speelruimte voor kinderen die van  een speelse afwisseling houden.

De werelddelen vormen telkens een lus vanuit het vertrekpunt, pijlen helpen tegen het verdwalen, naast de échte dierenwereld worden ook de verschillende culturen uitgebeeld, we hebben geen te-druk of -chaosgevoel rondom ons, én de zon doet – ik ben de tel kwijt- voor de zoveelste dag, week, maand op rij haar best om  T-shirts en korte broeken  te voorschijn te toveren, ik schrijf 21 oktober 2018…..

Het was superfijn
om daar te kunnen zijn
en met kinderen
een zon-dag  zinderen
tussen dieren en getinte bomen
en rustig op adem komen
het was fijn genieten
wat stappen boven de limieten
nu moet ook ik op blaren zitten
van eeuwige jeugd bezitten
kan ik alleen maar dromen
maar enthousiasme is me niet ontnomen
het was superfijn
om daar te mogen zijn