Met de gids door Gent

Opa baard volgt voor het derde jaar de opleiding tot ‘gids in Gent’. Op zijn agenda staat binnenkort een echte gidsbeurt. Hij besluit te ‘voor-oefenen’.
Ik ben vrij en beslis   -last-minute,  vaak dé grootste meevallers-  om ‘voor-luisteraar’ te spelen.

We starten op de Vrijdagmarkt bij het Toreken. Grote ringen werden in de 17e eeuw gebruikt om  mislukt lijnwaad en laken ‘aan de schandpaal te nagelen’ , met als enig doel de vernedering van de kooplieden openbaar te maken.
Ik kijk omhoog, detecteer, maar ontdek vooral de recentere invulling van het gebouw, het poëziecentrum, een knusse ruimte met een grote waaier aan boeken en gedichtenbundels ‘onder het Toreken’.
Bij het binnenkomen bots ik op een prachtige staander met kaarten, waarin ik – totaal onverwacht- de postkaarten van zoonlief voor animaltails  aantref.  Ik ben ontzettend  fier en ontroerd als een lieve mevrouw  die kaarten koopt. Ze wordt terstond nog liever 🙂

Terwijl opa baard zijn gidsbeurt al een stuk verder voorbereidt, besluit ik daar ‘even’ rond te snuisteren. Die even groeien aan  tot 5 volle kwartieren.
Een heerlijke locatie,  schandringen én  tijd worden compleet vergeten.

Het telefoontje ‘waar blijf je’ vliegt me terug naar de realiteit. Ik kruip snel in mijn rol.

Het stadshuis en de -hallen (deze laatste worden de ‘schaapskooi’ genoemd, enige gelijkenis is me niet vreemd) vertonen  een analoge overkapping. Groot/klein, telkens 2.

De 16e eeuwse Baudelokapel werd omgetoverd tot een gezellige  holy food market , waar de wereldkeuken wordt aangeboden. Een hip adresje.

We wandelen doorheen het Werrengarenstraatje, geen enkele Gentenaar kent het. Vraag liever naar het Graffitistraatje. Graffiti spuiten blijft illegaal. Daarom krijgen hier artiesten (en knoeiers) vrij spel. Je mag laag boven laag aanbrengen. De artiest handtekent niet, maar ‘tagt’ via een code.
Eerlijk? Ik zag al mooiere graffitikunsten.

Tijd voor een stopje. De “zes beste desserts van de wereld” vind je in New York, Lissabon, Florence, Istanbul,  Malaka én de Max in Gent. En daar enkel de Max binnen ons voetbereik ligt, testen we daar met veel plezier de smaakpapillen, net zoals de beaumonde indertijd. Sinds 1839 serveren ze er heerlijke ‘Brusselse’ wafels in ijzers op gas gebakken, binnen een origineel art nouveau decor.  Je moet wel vrij diep in de geldbeugel tasten, niets voor niets, maar ze zijn het waard!
Anders dan anders, daar gaan we voor! In de strip wordt het ‘geheime’ recept verklapt.

Tenslotte nog even langs de kouter, elke zondag omgetoverd tot een botanische speelmarkt van bloemen en planten. Vandaag is het woens-zon-dag, toch bewandelen we bloemblaadjes, kunstwerken van Jessica Diamond in brons, gietijzer en messing.
Deze Amerikaanse dame haalde de mosterd in het gazon van het  middenpaneel van  het Lam Gods (van de gebroeders Van Eyck), en legde zo tevens de link naar de bloemenmarkt.

Met dank aan de gids om zoveel fraais te mogen ontdekken.