Big little lies

Na de drukke feest- en consumptie-dagen, sluipt de rust hier heel stilletjes terug binnen.

Lekker languit in de zetel hangen voor een filmpje staat  op het avondlijk programma. Ons oog valt op de 7-delige miniserie, die zich afspeelt in het rijke Californisch stadje Monterey, met uitzicht op de prachtige Stille Oceaan.
De serie baseert zich op de gelijknamige roman van Liane Moriarty .
Grote namen als Reese Witherspoon, Nicole Kidman, Alexander Skarsgård, Shailene Woodley en Laura Dern spelen de prachtige (letterlijk én figuurlijk) vrouwelijke hoofdrollen. Ze vertolken hun rol subliem, met humor en heel treffend.

De moord waarmee het verhaal start is bijzaak. Het is vooral een karakterserie, waarbij iedereen  heel herkenbaar, puur naturel en realistisch speelt.

We ontdekken de ‘waarheid’ achter de rijke, schijnbaar perfecte huwelijken die overlopen van big little lies, we wanen ons graag voyeurs achter die schermen.
Alles voor de uiterlijke schijn, binnenshuis overheersen subtiele jaloezie, achterdocht, pesterijen, ontrouw, seksueel geweld, goed verborgen voor de buitenwereld. Maar ook vriendschap, liefde en respect.
Niets wordt echter overdreven, de vele vleugjes humor [‘Heb je een date met de koelkast?’, terwijl de dochter zoekt maar niet vindt in die frigo] en tastbaar gevoelige thema’s worden perfect weergegeven. De machtstrijd om de liefde van de kinderen en partner, om de status, om de rijkdom, om de carrière,  om simpelweg ‘de beste’ te zijn speelt hierbij de hoofdrol.

De eerste aflevering is even ‘overleven’, we voelen ons gevangen  in een warrig mooie-vrouwen-spinnenweb, maar de volhouder wint, en we beleven steeds intenser deze aangrijpende relatieschets.
Uiterlijke schijn is  een realistisch gegeven in onze wereld, wat gaat er om achter zoveel gesloten deuren, we weten het niet en willen het misschien ook niet echt weten.
“Nobody knows anything about anybody”.

Het turen over de ruisende, rimpelende Stille Oceaan dompelt ons graag onder in de sfeer van rust en onrust. Mensen dromen weg,  beseffen, en komen tot kalmte, worden weemoedig, maar ook opstandig. Mensen botsen met elkaar omwille van hun mens zijn, ze botsen waardig.

Elke aflevering start met de schitterende soundtrack ‘Cold little Hart‘ (Michael Kiwanuka) en zorgt onmiddellijk voor de passende stemming. De songwoorden zijn treffend voor dit verhaal.

We kijken uit naar die uurtjes genieten, nog deze, de volgende én de volgende avond, waar de laatste afleveringen zich zullen ontplooien.
Grootse gebeurtenissen zijn er niet, we zien eerlijke, diep-menselijke relaties, flink gebarricadeerd achter de gesloten voordeur.

Alle ingrediënten voor een TOPserie van 2017 zijn hier aanwezig.