Boo(o)t

We houden dapper vol, dat bootje varen.

Vandaag staat Gent op het programma met een zelf te besturen fluisterboot via Booot. Geen probleem, we wanen ons kapitein en drie matrozen.
Dat wordt twee uurtjes puur genieten.

De hele dag hebben we de buienradar op de voet gevolgd, stel je voor dat we nat moeten varen….
De hele dag tellen we af : we gaan, we gaan niet, we gaan, we …..
Tot de regenradar beter weer belooft vanaf vier uur. Prima, wij allen erheen, het belooft top te worden.
Nat diep onder onze voeten, droog boven ons hoofd.
Zelfs de zon wordt gegarandeerd, met dank aan de verschillende weermannen/vrouwen die we maar al te graag vertrouwen ….

We krijgen uitleg op de kade, zelf sturen is echt niet moeilijk, maar let op voor tegenliggers, let op voor verdoken fietsen in het water, let op voor zwaar vervoer, let op voor stroming, let op voor….

We vertrekken gezwind, oei, toch lastiger dan verwacht…. Een boot draait en stopt niet op commando, even tijd nodig, maar het zal wennen.

Vijf minuten later, de regen drupt. Dit kan  niet volgens de regenradar?

Tien minuten later, de regen drupt in het kwadraat. Komaan, dit was toch niet voorspeld?!

Twintig minuten later, het giet. Kappen, paraplu’s worden boven gehaald, maar we verliezen de moed niet. Het regent, het zegent, de pannetjes worden nat….

Een half uur later, het STORTregent! We blijven dapper verder varen, onder en boven ons flink nat.
I’m singin’ in the rain
Just singin’ in the rain
What a glorious feeling
I’m happy again

Veertig minuten later, een wolkbreuk…. Help, we schuilen onder de brug, maar de boot wiebelt rustig verder, we zijn drijfnat. We hebben geen ruitenwissers en zien geen steek meer door onze brilglazen. Onze jassen druipen. We worden kloddernat, tot op het bot.
Let the stormy clouds chase
Ev’ryone from the place
Come on with the rain
I’ve a smile on my face

Zestig minuten later, het klaart waarempel op, de buienradars krijgen dan toch gelijk, zij het een uur te laat. De zon geeft warmte, zaaaalig! Alles kan nu snel opdrogen…..

Tot we ontdekken dat onze schoenen in minstens 5 cm regenwater plenzen. De boot stroomt over?!
We willen hozen, lozen, maar vinden geen beker, geen doek, geen….
Dan maar met de zakdoek. Eindeloos dweilen we ‘hoopjes regenwater’ op vanuit de boot, we wringen ze uit boven het water, telkens weer opnieuw, telkens, telkens, telkens…
We krijgen de slappe lach.
Ondertussen kabbelt het prachtige landschap boven onze gebogen hoofden.
Maar wij, wij werken onverstoord verder….. tot onze voeten droog staan, en we het laatste kwartier  ontspannend genieten; lekker lui vanop de kletsnatte kussens in de boot….

We meren de droge boot aan!